Er staat weer een mooie sportzomer voor de deur en de aftrap was dit weekend de tijdrit in de Ronde van Italië. Dat deze koers voor het eerst buiten Europa van start is gegaan en dan ook nog in Jeruzalem, is bijzonder. Dat Tom Dumoulin deze tijdrit wint lijkt op het eerste gezicht minder bijzonder, maar gezien zijn voorseizoen is dit het wel. Of hij de Giro weer gaat winnen durf ik niet te voorspellen, maar deze winst op zijn naaste belagers is alvast mooi meegenomen. Over drie weken weten we het. Maar er staat ons nog veel meer te wachten deze zomer en mocht u na de degradatie van FC Twente even genoeg hebben van het voetbal, dan kan dit nu ook wel. De Europese finales zijn pas eind mei en het WK voetbal is van 14 juni tot 15 juli. Max kan onze steun ook wel gebruiken, want het is ook nooit goed in de Formule 1, dan weer zijn de races te saai en nu wordt er weer te fel geracet. Ik zit niet te wachten op teamorders en geniet van Max, hoewel hij niet vanaf de eerste ronde op kop hoeft te liggen en zijn tijd moet nemen voor zijn inhaalacties.
Dat Nederland niet mee doet aan dit WK voetbal heeft uiteraard invloed op de kijkcijfers en ik heb persoonlijk ook niet zo veel trek in al die poulewedstrijden. Ik zal pas regelmatig inschakelen als het er werkelijk om gaat spannen en verliezen een uitschakeling betekent. Misschien maak ik een uitzondering voor België en/of Marokko, want je moet tenslotte toch wat.
De Tour de France wordt van 7 tot 29 juli verreden en overlapt het WK voetbal dus gedeeltelijk. Dat worden met name de eerste week heel zware dagen en ik moet maar afwachten of ik dit lichamelijk allemaal aankan. In de middag de Touretappes en dan ´s avonds nog het voetballen. Maar ik train er wel voor, dus aan mijn voorbereiding ligt het niet. Goed eten en veel drinken schijnt belangrijk te zijn bij dit soort uitdagingen en natuurlijk je rust pakken, wanneer dat maar kan. Ik heb er vertrouwen in dat mij dit gaat lukken, maar je moet er natuurlijk wel wat voor doen. Ik train dit echter met plezier en het gaat mij goed af. Ben ik dan toch een trainingsbeest?
Ik heb mij persoonlijk overigens voorgenomen nu eindelijk in het Tourspel van Tubantia eens te gaan winnen van de man die mij, met twee vingers in de neus, ieder jaar nog heeft verslagen. In onze onderlinge competitie slaag ik er tot op heden maar niet in om hem te verslaan, sterker nog het wordt niet eens spannend. Daar moet dit jaar verandering in komen en met de voorbereiding ben ik uiteraard ook al lang begonnen.
Mooi zo´n column schrijven, maar eigenlijk probeer ik hierdoor weg te lopen van het feit dat ik al een aantal maanden niet ben komen opdagen bij de trainingen van de walking football-club Old Stars Twenterand. Altijd was er wel wat, druk, druk en nog eens druk. Ik heb echter verzaakt, dat valt niet te ontkennen. Ik heb mij nu wel heilig voorgenomen vanaf komende vrijdagmorgen, niet alleen weer aanwezig te zijn op de trainingen, maar er ook weer actief aan te gaan deelnemen. Ik moet mij waarschijnlijk wel weer even voorstellen aan mijn teamgenoten. Kennelijk ben ik dan toch niet zo´n trainingsbeest, maar in mijn directe omgeving wordt aangegeven dat, om meerdere redenen, met name zo’n training echt veel belangrijker en veel beter voor het lichaam is dan het zitten op de bank voor de televisie, met een zak chips en een fles bier. Ach en zoals zo vaak, heeft mijn vrouw natuurlijk ook hier weer eens gelijk.
Chris Walraven
