EK Vrouwen en WK Atletiek. Televisieverslaving ligt op de loer. Kijken naar een spel en naar het individu. Zelf ben ik meer van het laatste, hoewel de finale EK een promo voor het vrouwenvoetbal was. Een verademing overigens: geen foute kapsels, kleurentattoos en aanstellerig gekerm. Gezellige fans in plaats van misdragende hooligans. Zurige mannen roepen dat het allemaal niets voorstelt vergeleken met de competitie van de kerels. Is ook zo. Vrouwenvoetbal heeft iets van de eredivisie kort na de oorlog, toen de sport nog onbevangen en vrij van duizelingwekkend hoge transfersommen was. Ik vond het in ieder geval reuze spannend en hoogst onderhoudend. Is dat niet de bedoeling van sport? Dat bedoel ik.
Dat WK atletiek trekt ondertussen wel een flinke wissel op het gezinsleven. Na het sporten douche ik mij haastig en spoed ik mij naar de televisie, waar eerst Eurosport de herhalingen laat zien, om vervolgens over te schakelen naar Nederland 3. Ik kan er niet genoeg van krijgen. Wat is atletiek toch mooi. Mannen en vrouwen die weinig anders doen dan trainen en wedstrijdritme opdoen. De gestaalde spieren, de techniek, de focus. En hoe de mysterieuze krachten van de sport maken, dat bijvoorbeeld een 100 meter-favoriet als het fenomeen Bolt en de torenhoge favoriet in het achterveld belandt. Alles zie ik, inclusief de zeven herhalingen van de sprintnummers. Ik absorbeer het allemaal, waardoor ik onderhand een tv-insect ben geworden: onderuitgezakt op de bank, tranende ogen vanwege het nauwelijks knipperen, de mond open, een kwijldraad, kouwe koffie en een zoem in de oren, afkomstig van de wederhelft die pogingen tot conversatie doet. Tegen beter weten in.
Ondertussen constateer ik verheugd dat veel lopers en springers graatmager zijn. Wel wasbordjes en dooraderde, gespierde benen. Dat magere heb ik zeker. De rest moet ik er bij bedenken.
Door deze magie van de moeder aller sporten bieden alleen de reclameboodschappen mij te mogelijkheid tot ontlasten, om snel een hond door het gemeentelijk groen te trekken en de wederhelft de informatie te verschaffen waarnaar zij een uur daarvoor herhaaldelijk heeft gevraagd. Naar het schijnt. Verder verstrekt de eega de nodige leeftocht, die zij met bewonderingswaardig geduld serveert. De WK is aldus een test voor onze samenleving, die van een doorgaans hoog oplaaiend vuur is gedecimeerd tot een zieltogend vlammetje.
Dit stukje is geschreven tijdens de reclameboodschappen. Vijf zinnen per break. Snel mailen naar de redactie, want de series 400m horden vrouwen beginnen!
Erik Endlich
