‘Onze sport is een teamsport. Je hebt met elkaar plezier, je levert met elkaar prestaties, helpt elkaar, maakt elkaar beter en gaat met elkaar uitdagingen aan. Maar de mooie emoties die bij sport horen, kunnen ook omslaan in onsportief of ongewenst gedrag. We maken ons ernstig zorgen over het gedrag op en rondom de hockeyvelden. Er is een toename van wangedrag geconstateerd. Het gaat onder meer over de toename van het aantal gegeven kaarten, maar ook wangedrag tegen scheidsrechters en tussen spelers en supporters onderling. Het aantal gegeven gele kaarten neemt toe vooral onder jeugdcoaches, een verontrustende ontwikkeling. Het aantal rode kaarten neemt over de gehele linie toe. Daarnaast zijn er dit jaar vijftig meldingen gedaan van wangedrag.’
Wie zei dit? De voorzitter van het korfballen? Badminton? Midgetgolf? Volksdansen? Langlaufen? Nee, het was Erik Cornelissen, de nieuwe praeses van de hockeybond. De opvolger van de immer vrolijke Johan Wakkie sprak deze sombere woorden tijdens de opening van de algemene ledenvergadering op 24 november. Het moge duidelijk zijn: ook het ooit zo beschaafde reservaat van de edele hockeysport ontkomt niet aan de algemene verhuftering van onze maatschappij. Maar gelukkig, de hockeybobo’s zetten zich schrap, want zo zei Cornelissen verder: ‘Sportiviteit en respect zitten in het DNA van de KNHB. Normen en waarden staan hoog in het vaandel. De KNHB stimuleert verenigingen om hier structureel beleid op te voeren. In 2016 gaan we de campagne ‘Het begint bij jou!’ verder uitrollen.’ Uitrollen. Het wóórd alleen al. Nog erger dan opleuken. Ik krijg ineens onbedaarlijke last van onbedwingbare heimwee naar de ouderwetse inrol. Toen was het nog fijn langs de lijn.
