Vaderdagcadeau

Geplaatst op 16 juni 2013 door Redactie   ·   1 Reactie

Ik hoop dat u zit als u dit leest, want het is booming nieuws. Nee, niet de overgang van Erik ten Hag naar Bayern München, want dat was al een week of twee bekend. Ondanks dat Erik feitelijk pas vrijdagavond laat rond kwam met de Duitse club. En nee, de nieuwe trainer van Go Ahead Eagles ga ik ook niet bekend maken, omdat die gewoonweg nog niet bekend is. Buiten dat, is dit zeker niet mijn taak. Nee het is allemaal veel belangrijker en eigenlijk een klein wondertje. Pietertje, oftewel Lyns Boerebach, mag op 29 juni afzwemmen. Ja, u leest het goed: hij gaat zijn A-en B-diploma halen.

Een diploma halen met zwemmen, het lijkt voor velen een piece of cake, maar niet in de familie Boerebach. Opa Boerebach kon niet zwemmen, mijn vader evenmin. En mijn broer en ik hebben ook al geen zwemdiploma. We blijven weliswaar boven water, redden ons best, maar we hebben nooit een A, laat staan een B op ons zwembroekje mogen plakken. Lesley en Sven braken deze weinig verheffende familietraditie gelukkig, zij hadden al op vroege leeftijd hun zwemdiploma.

Maar Lyns leek de traditie weer op te pakken. Hij kende in november 2011 namelijk een bijzondere stroeve start, met diverse angstfases. Eerst in het diepe springen: ofschoon hij een zwemsuit aan had waarmee je in een woeste oceaan nog niet verdrinkt, was dit een hels karwei voor hem. Na deze angst te hebben overwonnen, bleek het ‘met het hoofd onder water gaan’ problematisch. Ook de schoolslag en het zwemmen met kleren aan verliep moeizaam. Een maand of acht later zagen we het eigenlijk niet meer zitten en ook de badjuffen hadden er een hard hoofd in, gezien hun regelmatige negatieve tussenbalans. Maar er is één ding dat niet in het woordenboek van Lyns voorkomt: opgeven. Nooit zei hij dat hij geen zin had of er niks meer aan vond. Altijd ging hij trouw naar zwemles, hoe moeilijk hij het ook had.

Toen ik zaterdagochtend door het glas van de kantine in het zwembad keek en Lyns als een dolfijntje zag zwemmen, duiken en plezier hebben, was ik trots. Toen hij later juichend het bericht van zijn badjuffrouw in ontvangst nam – dat hij mag afzwemmen! – was ik apetrots. Gisteren was het vaderdag, Lyns had zijn vaderdagcadeautje op school laten liggen, vergeten. Maar zaterdag had ik natuurlijk al het ultieme cadeautje van hem gehad, dat hij mag afzwemmen. Wat een topper!