Van held naar schlemiel

Geplaatst op 16 april 2011 door Redactie   ·   1 Reactie

Als voetballer heb ik het regelmatig meegemaakt. De ene week word je op handen gedragen en de week erna verguisd. Dat is voetbal en daar moet dan ook niet over worden gezeurd. Ik heb het wel eens gehad over de wedstrijd in de kwartfinale van de Europa Cup 2 met Roda JC tegen Sredets Sofia. Nooit heb ik beter gespeeld dan in die wedstrijd, maar door mijn foutieve terugspeelbal, vlak voor tijd, moest er worden verlengd. Het bleef gelijk dus, een strafschoppenserie moest eraan te pas komen, de beslissende penalty miste ik…

Van held naar schlemiel, kopten de kranten de dag erna. Het ligt allemaal heel dicht bij elkaar in de sport. Winnen van de koploper en een week later uitglijden tegen een degradatiekandidaat. Of vlak voor tijd de gelijkmaker maken en wederom in een penaltyserie falen; ook dat maakte ik mee, in een halve finale van de KNVB-beker. Dat zijn dus momenten dat de glorie die je zelf hebt opgebouwd, binnen een poep en een scheet weer is verdwenen.

In de tennissport zeggen ze niet voor niets: een break is pas gemaakt als je de game erna zelf de service behoudt. Of: van de Duitsers heb je pas gewonnen als ze in de bus op weg naar huis zitten. Maar goed, van de week maakte ik een beetje hetzelfde mee toen ik boodschappen ging doen. Van held naar schlemiel dus… Ik had van Angela een behoorlijke boodschappenlijst meegekregen. An was werken, dus Lyns (al 3,5 jaar) moest mee naar de supermarkt. Advies van Angela was om Lyns in de boodschappenwagen te zetten. Maar daar had mijnheer Lyns dus geen zin in en eigenlijk vond ik het ook maar onzin. Lyns dartelde vrolijk rond in de supermarkt, terwijl ik rustig mijn lijstje afwerkte en het karretje volstopte met boodschappen. Het ging lekker, totdat ik kleine Lyns al een tijdje niet meer had gezien. Toen ik hem na een minuut of vijf nog niet had gevonden, in de niet zo heel grote supermarkt, brak het zweet me uit.

Lyns was zoek en een speurtocht naar die banjer was een feit.

Totaal onschuldig vond ik hem een paar minuten later tussen twee schappen in, spelend met een Toy Story-pop (Buzz Lightyear), die hij uit een rek had getrokken. Kwaad worden had geen zin, ik was vooral opgelucht en voelde me even een held.

Ik zocht snel mijn boodschappenkar op, zette Lyns er nu wel in, en maakte mijn boodschappenkarwei af.  Een minuut of tien later zette ik al de boodschappen op de lopende band bij de kassa. Tot mijn grote verbazing zag ik opeens dingen in mijn overvolle kar liggen, die niet op mijn lijstje stonden en die ik, zeker weten, ook niet in mijn wagen had gelegd. Een kassa naast mij zag ik een vrouw met hetzelfde probleem worstelen. We hebben snel onze boodschappen omgeruild…

Ik was er met haar kar vandoor gegaan of andersom. In mijn ogen was hier dus sprake van een duidelijk gevalletje van ‘van held naar schlemiel’…