Deze week kwam er weer eens een boekje uit van Marcel van Roosmalen over Vitesse en dat is altijd goed nieuws. Van Roosmalen is weliswaar fan van de Arnhemmers, maar zijn boeken zijn toch vooral leuk als je enig leedvermaak koestert jegens Vitesse. Dat is ook niet zo gek, bij FC Hollywood aan de Rijn is de werkelijkheid nou eenmaal voortdurend gekker dan de meest vergezochte fantasie.
Het is het allerlaatste boek van Van Roosmalen over Vitesse, zo meldt hij zelf. En dat is jammer. De doorlopende aflevering van Jiskefet gaat namelijk gewoon door in het Gelredome. Zie bijvoorbeeld het persbericht naar aanleiding van het vertrek van commercieel directeur Peter Gansler. Een fraai stukje hogeschool van de persvoorlichting is het geworden. Meneer Gansler gaat uiteraard voor een nieuwe uitdaging. Helaas blijft het ongewis wat die uitdaging dan is. Daarna volgen vier alinea’s vol bewieroking van Gansler.
Wat heeft de beste man dan zoal teweeg gebracht zult u denken. Nou, hij heeft er voor gezorgd dat Vitesse sinds zijn komst op organisatorisch gebied belangrijkste stappen heeft gezet richting de professionalisering van de club. Dus. Zelf is hij er vooral trots op dat de club een enorme ontwikkeling heeft gemaakt in het kader van de continuïteit door een combinatie van korte termijn resultaten en het fundament dit is gelegd voor de lange termijn. Maar laten we vooral ook niet vergeten dat Vitesse stappen heeft gemaakt op organisatorisch gebied door de implementatie van een CRM-systeem en aanscherping van de bedrijfsprocessen.
Ik verzin dit allemaal niet. Het staat er letterlijk in. Nu staat Vitesse natuurlijk niet op zich, maar nergens anders in Nederland is een club zover weggezweefd van de basis als in Arnhem. Van enige aarding in de rivierklei is in de bedding van de Neder-Rijn al lang geen sprake meer.
Misschien komt het omdat de jaren beginnen te tellen, maar af en toe dompel ik mij tot mijn kruin onder in een weeïg bed van nostalgie. Terug naar de tijd dat voetbal nog voetbal was. Kennelijk voelde ik dat lang geleden al aankomen, want ik heb in de jaren tachtig en negentig heel wat afleveringen van Studio Sport gehometapet. Mart Smeets met weelderige haardos, Kees Jansma met heel veel bril, alles komt langs. Zo ook een samenvatting van Vitesse-Roda JC uit 1989. Het krakkemikkige, maar o zo knusse Nieuw Monnikenhuize, spandoeken in het hek geknoopt en op het veld Martin Laamers, Ricky Hilgers, Hans van Arum en – natuurlijk – Theo Bos in actie. Maar het meest nog werd ik getroffen door een reclamebord achter het doel: “Jan Willekes – verf – glas – behang.” In nog geen 25 jaar van behangwinkel Willekes naar de bedrijfsprocessen van Peter Gansler. Beter kan het verval in het voetbal niet geïllustreerd worden.
