Het tweede weekend van oktober is voor mij als vanouds een van de hoogtepunten in het jaar. Als trotse Tukker geniet ik dan met volle teugen van het circus dat Military heet. Met paarden heb ik niet echt veel, maar de combinatie van ongedwongen gezelligheid en overweldigend natuurschoon doet mijn Twentse hart sneller kloppen. Op mijn stalen ros rij ik vrijdagmiddag in volle galop van Enschede-Zuid naar het Strodorp, waar ik kan instappen voor een koetsentocht over het terrein met deskundige uitleg bij een hindernis, tegen het oogstrelende decor van een Indian Summer op z’n aller-Twentst. Daarna een hapje en een drankje om in de stemming te komen voor de zaterdag, die wat mij betreft pas geslaagd is als ik een deel van het parcours te voet heb afgelegd. Ik heb ze, behalve de paarden, allemaal voorbij zien komen: de brallende corpsballen, de hooggehakte glossygirls, de netwerkende waxjassen, de gehalsdoekte labradors en alles dat zich op meer dan één voet in min of meer gestrekte draf kan voortbewegen, al dan niet hinnikend. Het is een feest van herkenning, zien en gezien worden in een bonte traditie van cliché en traditie. Daarna is het de hoogste tijd voor een pittige product confrontatie met de hoofdsponsor. Vol in de beugels, zoals dat heet.Ik kijk nu al met gepaste vreugde uit naar de volgende Military: in twee dagen Boekelo zal ik voor ruim een jaar voldoende bokbier krijgen.
