Ik had al wel eens iets over Walking Football gelezen, maar het leek mij helemaal niets. Een stelletje ouwe lullen, in een veel te strak T-shirt, waaronder een bierbuik die het nodige gekost zal hebben, al wandelend achter een bal aan. Ik kon mij er werkelijk totaal niets bij voorstellen. Je moest toch wel heel erg in de war zijn om hier op vrijwillige basis aan deel te nemen. Ik heb ondertussen voldoende ervaring om specifiek een mening te hebben over ouden van dagen, te strakke T-shirts en bierbuiken. Ik heb er namelijk zelf een groot deel van mijn leven direct mee te maken gehad, dus wat dat betreft ben ik een echte ervaringsdeskundige.
Om over Walking Football een column te schijven zonder mijn licht op te steken bij een groep mensen, die er echt voor kiest zich al wandelend over een voetbalveldje te bewegen, waarbij ook nog gepoogd wordt een bal in een bepaalde richting te schoppen, ligt niet in mijn aard. Dus ik ben ingegaan op een uitnodiging om eens een ochtendje te komen kijken bij deze wandelende voetbalspelers. Ik ging wel met een behoorlijk vooroordeel naar het mooie sportcomplex van de voetbalclub Voorwaarts Westerhaar. Daar zaten dus deze vreemde ouwe knarren, dacht ik nog even toen ik richting de groep liep.
Daarna moest ik echter al heel snel schakelen, want het waren helemaal geen vreemde vogels, laat staan rare snuiters. Het waren allemaal leuke mensen die het niet alleen mooi vinden om met elkaar een balletje te trappen, maar ook de gezelligheid van het samen ouwe-hoeren bijzonder kunnen waarderen. Wat een gemeleerde groep mensen zat daar aan de koffie. Ik werd heel vriendelijk welkom geheten en het was best gezellig. Ik heb niet meegedaan aan de training, eerst maar eens de kat wat uit de boom gekeken en ik moet zeggen dat het al wel begon te kriebelen. Mijn mening moet ik volledig bijstellen, het is echt een leuk spelletje en bewegen is natuurlijk ook heel gezond. Of je dit sport kunt noemen, daar moet ik nog wel even over nadenken, maar het is in ieder geval wel heel bijzonder. De een wandelt wat anders en sneller dan de ander, maar er wordt wel degelijk fanatiek getraind onder leiding van een professionele trainer.
Ik ben 18 en 19 mei zeker in het stadion van Heracles aanwezig bij de Almelo City Cup, een internationaal Walking Football toernooi, waaraan 28 teams meedoen uit Engeland, Belgie, Duitsland en Nederland. De Old Stars Twenterand, want zo heeft dez groep in Wedsterhaar zich genoemd, doet aan dit toernooi mee met maar liefst twee teams. Want, dat werd mij al heel snel duidelijk gemaakt, ook in het buitenland zijn kennelijk van die vreemde vogels. Het zou mij dus niet verbazen als binnenkort de Old Stars Twenterand zelfs Europa ingaan. Maar ik zal ze vanaf nu geen vreemde vogels meer noemen, dat beloof ik. Het zijn gewoon sportieve zestig-plussers die met elkaar binnen bepaalde regels niet alleen een balletje willen trappen, maar ook donders fanatiek willen strijden om te winnen. Meedoen is voor deze oudere jongeren zeker niet belangrijker dan winnen. Misschien dat ik de Old Stars binnenkort ga vragen of ik ook mee mag doen.
Chris Walraven
Leuk verhaal Chris en gauw tot ziens op de training
gr. Wim