Nazomertijd; het is bij uitstek de tijd om alle verhalen te lezen van sporters die op zoek zijn naar de noodzakelijke invulling van hun zwarte gaten. Ofwel, wat doe je na een succesvolle carrière,of het nu wielrennen is of tennis, voor iedere sporter met enige geschiedenis is het zwarte gat datgeen wat zij niet hopen aan te treffen de dag na hun laatste optreden. Zo heeft Roger Federer na vijftienhonderd wedstrijden in vier-en-twintig jaar zijn racket aan de spreekwoordelijke wilgen gehangen. De empire zal voor hem never meer roepen, ‘New balls please’. Na driehonderd negen-en-zestig overwinningen is het welletjes. Lichamelijke klachten hebben zijn besluit versneld. Maar wat nu? Voor Federer is er geen zwart gat. Bij hem blijft de kassa rinkelen. Net zo succesvol als hij was met tennis, zo succesvol is hij met zijn marketing om zijn naam ‘ten gelde te maken’. Met een regelmaat als van zijn Zwitsers horloge kan hij zijn wereldmerk ‘Roger Federer’ ten gelde maken. Het zwarte gat? Dat blijkt zich enkel te vullen met dollars, veel dollars.
Een letterlijk pijnlijk afscheid viel Niki Terpstra ten deel. Afgelopen weekend was zijn laatste koers als profwielrenner. Parijs-Tours, een wedstrijd over ruim tweehonderd kilometer werd door een val na honderdvijftien kilometer niet het gewenste afscheid. Tot aan de finish rijdt hij gehavend als laatste voor de bezemwagen uit en komt twintig minuten na de overwinnaar over de streep. Met het zwarte stoffige gat heeft Niki Terpstra al kennis kunnen maken. Dezelfde wedstrijd is ook voor Sebastiaan Langeveld zijn laatste kunstje. Naast deze Nederlanders stoppen ook Vincenzo Nibali, Alejandro Valverde, Philippe Gilbert, een generatie wielrenners neemt afscheid. Een generatie die nu de slogan van een van de besteldiensten van een grootgrutter kan invullen: ‘’Breng jij de kinderen naar school, dan bezorgen wij de boodschappen’.
Hoe anders is het bij kabinet-Rutte IV. Geen afscheid maar wel veel zwarte gaten. Er blijkt een zichtbaar gebrek aan geheugen te zijn of een verlate biecht van Mark Rutte en enkele ministers dat ze zich te weinig hebben laten zien. Zijn het de achterhoede gevechten tussen de huidige en vorige Kamervoorzitter, in een sportwedstrijd was Rutte IV al lang van het veld geveegd en het zwarte gat in gejaagd. Met direct daarna de roep van de empire op de stoel met ‘New balls please’. Dat zou ook het beste zijn.
Gerard Kokhuis
