Compleet uit mijn dak ging ik donderdag, toen vrijwel in het laatste fluitsignaal de Nederlandse vrouwen 3-0 scoorden, in de halve finale tegen Engeland. Ik schrok er eerlijk gezegd zelf van. En mijn vrouw, dochter en beide zoons keken wat meewarig. Daar stond ik te hossen en te schreeuwen, met rood-wit-blauw op de wangen en zo’n kekke oranje hoed op mijn hoofd. Terwijl mijn gezinsleden op de terugweg in de auto voor pampus lagen, dacht ik na over wat er met me was gebeurd. Was het misschien de ontlading van stress, zo vlak voor de vakantie? Had ik me gewoon laten meesleuren met de fantastische sfeer in het FC Twente Stadion? Of was het dat WE in het ORANJE, eindelijk weer eens een prijs lijken te pakken? Dat WE weer trots kunnen zijn. En dat WE eindelijk weer eens meedoen in de bovenste regionen van het topvoetbal. Hoe dan ook: vrouwenvoetbal doet wat met je. Laat die leeuwinnen nog maar eens brullen zondag. Dan ga ik nog eens uit mijn dak, maar dan thuis voor de TV, met een fles Prosecco.
Marcel van Dijk, communicatiestrateeg, Den Ham
