Het ultieme moment van glorie
van lange afstandloper Marti ten Kate
23 september – 2 oktober 1988
Marti ten Kate (53) is één van de grootste lange afstandlopers die ons land kent. Beroemd om zijn onafscheidelijke zonnebril en opvallende loopstijl die hij zelf vergleek met die van Donald Duck. Hij liep in zijn carrière 35 marathons, maar blonk eveneens uit op de cross en tien kilometer. Hij nam deel aan de Olympische Spelen in Seoul, Zuid-Korea van 1988, liep twee wereldkampioenschappen, nam ook tweemaal deel aan de Europese kampioenschappen. Uit al deze sportieve hoogtepunten beschrijft hij zijn ultieme sportmoment.
‘Wat bedoeld was als opwarmertje, werd het meest memorabele moment uit mijn carrière: de finale van de tien kilometer tijdens de Olympische Spelen in 1988, Seoul. We acclimatiseerden in aanloop naar de Spelen in Japan. Ik zou eigenlijk alleen de marathon lopen, dus trainde ik me ruim drie weken suf op die 42 kilometer en 195 meter. Samen met Gerard Nijboer. Ik moet bekennen dat ik Japan op een gegeven moment gewoon een beetje zat was. En ik kon wel wat snelheid gebruiken. Dus besloot ik om óók de 10 kilometer te starten, als opwarmertje. Dan kon ik mooi alvast naar Zuid-Korea.
Op vrijdagavond liep ik in de eerste serie. De tweede serie bleek langzamer en zo belandde ik plotseling in de finale. Die zou op maandag plaatsvinden, iets te dicht op de marathon. Ik probeerde me af te melden, maar wat bleek: als ik niet zou opdagen bij de finale dan mocht ik de marathon niet starten. Ik moest wel!
Het werd maandag. Heet was het, zo’n dertig graden bij van die vochtige Aziatische hitte. Ik had last van blaren en besloot op gewone schoenen te lopen. Tussen alle tegenstanders mét spikes. Ik startte als laatste. De tussentijden waren goed; 8.15 op de drie kilometer. Ik haalde steeds meer atleten in en voelde het bomvolle stadion, er zat wel 60.000 man. Ik schoof steeds verder op, van plaats 20 naar de negende plek. Ongelooflijk, negende op de Spelen op een afstand waar ik niet eigenlijk niet voor kwam. Voor deze meest opmerkelijke prestatie in Seoul kreeg ik later nog een prijs van Philips. Te besteden in de eigen catalogus. Zo ging dat toen, prachtig.’
(Dit artikel stond eerder in Twente Sport Magazine)
