Ben Doldersum, vijftig jaar geleden toprenner
Het ultieme moment van glorie van oud-wielrenner Bennie Doldersum uit Hengelo.
Zomer 1960
Bennie Doldersum (72) was in zijn jonge jaren een uitstekende wielrenner, waaraan slechts één ding mankeerde. Hij kon niet sprinten, rap was hij niet. Hij won slechts een keer of acht, maar zat talloze malen in de kopgroep. Waren ze met zijn drieën dan werd hij derde en waren ze met zijn tienen ontsnapt, dan werd Doldersum tiende. In de Ronde van Gendringen zat ik in de kopgroep met Jan Janssen, Cees van Espen, Gerrit Lentelink, Cees Lute en Henk Nijdam. Ik werd zesde. Ik reed altijd clean, deed alles zuiver op eigen kracht. Dat zeg ik erbij.’
Hoewel de Hengeloër de 65 allang gepasseerd is, veegt hij nog dagelijks in heel Twente schoorstenen.
Zijn beste tijd als renner had hij tussen 1957 en 1967. Het was de tijd van de premies. Beladen met allerlei spullen togen de renners huiswaarts. In de Ronde van Winterswijk lag Doldersum de hele koers alleen vooruit en streek dus alle premies op. Flessen wijn, een paar nylons, een tube tandpasta enz.
Over zijn ultieme moment van glorie denkt hij na en komt uit bij de wedstrijden die hij won onder extreem zware omstandigheden. ‘Ik won eens de Ronde van Doesburg met een ronde voorsprong. Het was gruwelijk heet, we reden rond met bloemkoolbladeren op ons hoofd.’ Henk Scheuten, Henk Nieuwkamp, Johan Fransen, Gerrit Westenberg, ze zaten van voren, maar Doldersum won de koers.
De Ronde van Nijmegen gaf in 1960 het zelfde beeld. Niemand kreeg de kans op een succesvolle solo. Maar Doldersum lukt het vier kilometer voor de streep wel. ‘Niemand kon me houden in dat hete weer. Op de streep had ik driehonderd meter voorsprong. Riethoff uit Haarlem werd tweede en Henk Scheuten uit Hengelo derde.’
In Markelo stormde en hagelde het. Wie won de koers? Ben Doldersum uit Hengelo. Zwienenberg uit Enter werd tweede, Johan Pluimers uit Enter derde, Weustink uit Enschede vierde, Klaas Visser uit Enschede werd vijfde en diens plaatsgenoot Jurrie Dokter zesde.
De eerste twee van de Ronde van Neede in 1960. Links Doldersum, rechts Nieuwkamp
In 1960 won hij de Ronde van Neede. Het waaide en was heet. ‘Ik ontsnapte in het begin samen Gerrit Zwienenberg uit Enter, maar ik reed lek. Zwienenberg nam wel een ronde voorsprong. Een aantal ronden verder ging ik er vandoor met Oude Lenferink, Henk Nieuwkamp en Van Pelt uit Poortugal. Heusinkveld uit Lichtenvoorde kwam er later ook nog bij, maar viel ook terug door een lekke band. Zelf raakte ik betrokken bij een valpartij en ging op jacht naar het peloton om de ronde voorsprong die hij al had terug te winnen. Dat lukte. We moesten nog zo’n veertig kilometer. De toeschouwers schreeuwden me naar voren. Ik kwam terug. Verschillende renners wilden vanaf zo’n 25 kilometer voor de streep ontsnappen. Maar het lukte mij alleen. Ik kwam aan de streep met nog een halve ronde voorsprong. Nieuwkamp werd tweede, Van Pelt derde, Zwienenberg vierde en Oude Lenferink vijfde.’
‘In 1962 won ik de Ronde van Neede nog een keer. Het was over de dertig graden. Henk Scheuten en Cees van Espen zaten in de kopgroep. Maar ik won wel.’
[…] HENGELO – Het werd tijd. De rubriek Moment van Glorie is ververst met de avonturen van oud-wielrenner Bennie Doldersum uit Hengelo. De thans 72-jarige schoorsteenveger die nog altijd doorwerkt, was tussen 1957 en 1967 een erkend hardfietser. Over zijn ultieme moment van glorie denkt hij na en komt uit bij de wedstrijden die hij won onder extreem zware omstandigheden. ‘Ik won eens de Ronde van Doesburg met een ronde voorsprong. Het was gruwelijk heet, we reden met bloemkoolbladeren op ons hoofd rond.’ Zo gaat hij door. Meer over de mooiste momenten uit het wielerleven van Doldersum: KLIK HIER. […]
👍