FC Twente, het is kauwen of tandenknarsen. Willen ze winnen, zeker. Maar waarom lukt het niet. Een helft soms prachtig voetbal met te weinig doelpunten, de andere helft vechten tegen zichzelf. Al twee keer zag ik (misschien zijn er meer geweest, maar dat staat me niet meer helder voor de geest) in de eerste minuten na de aftrap of begin tweede helft, een doelpunt tegen. Verdedigers lijken stil te staan, niet tot een actie/handeling bereid (of in staat). Dan is het niet de individualiteit die mis gaat, maar het collectief (fouten zijn altijd te herleiden naar een individuele verkeerde actie, maar het is soms/vaak niet de oorzaak). Een collectief heeft (o.a.) te maken met sfeer (lees gezamenlijk geïnspireerd zijn of een aanstekelijke mentale boost) en een gezamenlijk doel (en). Zoals Fred Rutten dat zo mooi kon zeggen, hoog in de concentratie zijn. Dit alles ontbreekt te veel. Door niet alleen naar de individuele speler te kijken (en dat is het gevaar van video-analyse) maar met een afstand naar de groep (of een deel ervan). En dan vragen stellen. Hypotheses (mogelijke aanname)ontwikkelen en deze weer proberen te ontkrachten. Voor een groot deel denkwerk.
Wat gebeurt er nu feitelijk, waarom, en zou het ‘dat’ kunnen zijn? En als ‘dat’ het is wat zou ik dan nog meer moeten zien. Klopt het dan nog?
Wat denk je Youri? Wat voor jou? Wat afstand nemen, overstijgen dus. Er zijn nog drie andere trainers die kijken.
NB Misschien voor een aantal een tegenstrijdigheid, maar mentale weerbaarheid is er volop. Dat zien we al een aantal keren in het laatste kwartier, als ze achter of gelijk staan.
