Een sportheld word je in Nederland niet in de eerste plaats door mooie overwinningen en topprestaties. Pech, onheil en schlemielige acties doen het wat dat betreft een stuk beter. Kennelijk kunnen we ons daarmee toch iets beter vereenzelvigen en daarmee wordt Nederland als sportnatie van ‘net niet’ op bijzondere wijze getypeerd.
Het afgelopen jaar heb ik me tot twee keer toe hooglijk verbaasd over een eerbetoon dat verliezers kregen. Precies een jaar geleden werd het Nederlands elftal bijkans doodgeknuffeld bij terugkeer uit Zuid Afrika. Ondanks een verloren finale en weinig memorabel voetbal. Oké, de bezopen massa langs de grachten bestond waarschijnlijk voornamelijk uit alibifeestvierders en niet uit sportliefhebbers, maar toch.
FC Twente kreeg een bijna vergelijkbare hulde, nadat zij de titel op klungelige wijze uit handen hadden gegeven. Heel Twente vierde op orgastische wijze dat FC Twente de hoofdprijs had verspeeld na misschien wel de slechtste wedstrijd van het seizoen. Zelfs een groot deel van de media (TV Oost met een live-uitzending van zo’n 156 uur) deden zonder enige terughoudendheid mee aan het Twentse meicarnaval.
De nieuwe knuffelbeer van Nederland is sinds zondag prikkeldraadheld Johnny Hoogerland. En nee, ik wil niets afdoen aan het enorme karakter dat hij heeft getoond door toch nog te finishen nadat hij een enorme smak maakte en ook nog eens bijna in plakjes was gesneden. En ja, ook ik schrok me kapot en kookte van woede toen de bestuurder van die auto Flecha en Hoogerland ogenschijnlijk achteloos van de weg veegde.
Maar toch bezie ik het enorme heldendom dat Hoogerland nu ten deel valt met enige reserve. Niemand in Nederland leek enig mededogen te hebben met die andere ongelukkige, Flecha. Die zag óók ineens een schitterende mogelijkheid om een Touretappe te pakken in rook opgaan. En ook was ineens al het leed van de ongelukkigen eerder in de etappe vervaagd: Vino die als een hulpeloze gehandicapte man door ploegmaats tevoorschijn werd gehaald, Van den Broeck die zelfs met een gigantische hoeveelheid breuken aanvankelijk niet van opgeven wilde weten en al die anderen die letterlijk gebroken van het asfalt opgeraapt moesten worden.
Het zou een enorme prestatie zijn als Hoogerland met zijn 33 hechtingen en alle pijn Parijs nog weet te halen, maar toch hoop ik dat de echte held over een kleine twee weken die man uit Varsseveld zal zijn. Een echte sportieve topprestatie verdient namelijk meer heldenstatus dan wilskracht en doorzettingsvermogen alleen.
Wat dat betreft is Marianne Vos natuurlijk nu al de held van Nederland wielerland. Iedereen declasseren op willekeurig welk parcours in ongehoord. De verslaggever van de NOS noemde haar al Gilbert, Cancellara en Contador in één. Wat mij betreft mag aan dat rijtje ook Hoogerland worden toegevoegd.
