Ajax had dit jaar nooit kampioen van Nederland moeten worden. Dat is de gedachte die me steeds bekroop bij het aanschouwen van de wedstrijd in Almelo. Je kijkt naar het schrale spel van de Amsterdammers. Je ziet spelers die een paar jaar geleden nog geen basisplaats gehad zouden hebben bij pakweg Heracles of Heerenveen. Je hebt ook nog eens de verse afgang van de Kuip op eerste paasdag in je hoofd toen PEC kleur gaf aan een van de meest aantrekkelijke bekerfinales ooit en Ajax vernederde. En ik kan de wedstrijd NAC-Ajax van een maandje geleden ook maar niet vergeten, die het niveau had van een degradatiewedstrijd in de topklasse.
Maar ja, ze zijn het wel, want ze hebben de meeste punten. Zo simpel is het. Frank de Boer hield zijn jongens met zijn strakke regiem tamelijk goed bij de les. Ze hadden ook weer het nodige geluk met cruciale doelpunten in blessuretijd of dito missers van de tegenstander in de slotfase van een aantal wedstrijden en zo is de titel weer naar de Arena gegaan. Het is niet te geloven eigenlijk. Ajax kampioen. Zonder spits, zonder een dominant middenveld. Met matige verdedigers. Het is extra curieus, omdat Siem de Jong bijna het hele jaar afwezig was en dat is een speler die de laatste jaren topscorer was met een doelpuntje of vijftien.
Ik hoor in mijn omgeving dezelfde geluiden met daarin een ondertoon van spijt en treurnis dat FC Twente de titel niet pakte in een seizoen waarin je de gekste uitslagen kon verwachten. Ik ga niet mee in dat chauvinistische opportunisme. FC Twente heeft het prima gedaan. Nog geen jaar geleden voorspelden dezelfde fans een middenmootpositie voor de Twentse trots en hield het gejammer niet op over de oplossing van de directie om de onervaren Michel Jansen aan de iets minder onervaren Alfred Schreuder te koppelen en over de jeugdige al even onervaren spelersgroep. Noem ze maar op: Marsman, Ebecilio, Koppers, Promes, Eghan, Corona, hoeveel eredivisiewedstrijden hadden deze jongens medio 2013 al achter hun naam staan? Nee, FC Twente was geen kampioenskandidaat, dat weten de meeste fans ook wel als ze nuchter nadenken. De derde plaats mag een excellent resultaat genoemd worden.
Als Ajax het eigenlijk niet had mogen worden en FC Twente er ook niet aan toe was, wie dan wel. Feyenoord of PSV dus. Een van die twee had afgelopen weekend bejubeld moeten worden. Die twee hadden ook hier en daar wel een onervaren speler in het elftal staan, maar hadden de juiste balans tussen ervaring en jonkheid en hadden voldoende kwaliteit om samen op te gaan naar finale van de titelstrijd. Toch werden ze het niet.
Bij PSV lag dat aan het beleid. Daar zette de leiding een drietal beginnende trainers op de bank. Het elftal had de juiste mix van ervaring en klasse, maar in de groep trainers zat niet de gevraagde balans. Het begon goed, maar de groep viel vervolgens genadeloos achterover en kwam eigenlijk nooit meer aan het voetballen.
Bij Feyenoord kreeg hoofdtrainer Ronald Koeman gisteren een groots afscheid geoffreerd. Ik vond het overdreven, want hij is tweede geëindigd en dat is best knap als je ziet waar ze vandaan komen, maar ook Feyenoord faalde deze jaargang af en toe opzichtig en dat moet je de coaches aanrekenen. Zij konden de groep die bol staat van de internationals en ex-internationals in die fases niet op het juiste spoor houden.
Misschien is het derhalve best knap dat Ajax het uiteindelijk werd, maar ik ben er niet warm van geworden. Daarbij krijg ik die fletse wedstrijden van de laatste tijd en die flop tegen PEC maar niet uit mijn gedachten.
