Het voornemen was zo leuk. Lekker kneuterig en cliché ook. Een stukje maken over wat ik in mijn glazen bol allemaal aan Twentse top- en flopprestaties voorzag voor 2012. Het is alleen natuurlijk niet de bedoeling dan de glazen bol al op 3 januari aan gruzelementen gaat. De realiteit is weer eens gekker dan de wildste fantasie, zo blijkt in Enschede. Geen profetieën dus over Bram Tankink die Luik-Bastenaken-Luik wint en Marleen Veldhuis als gouden moeder in Londen, want Joop, Co en Steve hebben het sportjaar vorige week al officieel geopend.
Niet dat het ontslag van Adriaanse nou zo verrassend was, want dat besluit stond al een week of drie op het vuur te sudderen. En geoordeeld vanaf mijn ivoren torentje kan dat ik dat moeilijk als onrechtvaardig beoordelen. Wie zijn entree bij een nieuwe club nog even uitstelt, om met moeder de vrouw een paar weekjes door de Oostenrijkse bergen te fietsen, maakt nou niet direct de indruk dat het heilige vuur nog de oren uit knettert. Spelers ruiken dat, de eerste zaden van twijfel waren al gezaaid voor hij begonnen was. Een paar weken later kon de eerste oogst al worden binnengehaald toen het veel sterkere Benfica met een soort van harakiri-tactiek tegemoet werd getreden. Zelden een voetballer zo hulpeloos in de rondte zien staren als Wout “Fiat Panda” Brama die ongeveer drieduizend vierkante meter in zijn eentje moest belopen en zijn tegenstanders uit alle hoeken en gaten zag opduiken. Ja, toch, nog één keer vaker heb ik dat gezien: Wout Brama in de thuiswedstrijd tegen PSV.
Het is al met al een vervelende smet geworden in de recente geschiedenis van FC Twente, die lange tijd aaneen leek te hangen van hoogtepunten en hoogtepuntjes. Toch heeft het ontslag van Adriaanse ook iets goeds blootgelegd: FC Twente is een heuse topclub geworden.
Nog maar anderhalf jaar terug kon de landstitel van FC Twente eigenlijk overal op instemmend geknik, een opgestoken duim en een glimlach rekenen. Iedereen in Nederland gunde die sympathieke club ergens in het westen van Duitsland met dat verstandige beleid het succes. Mooi dat die arrogante vastgeroeste eeuwige topclubs eens beentje werden gelicht door een Goede Club met een Missie.
Allemaal leuk en aardig, maar het past niet bij de status van een topclub. Die is namelijk niet alleen geliefd, maar minstens zo gehaat. Oké, Munsterman deed al een paar pogingen om wat minder lief gevonden te worden door in zijn doen en laten een zelfverzekerde arrogantie te koppelen aan Calimero-gedrag. Maar nu is dan écht het punt bereikt dat FC Twente een ware topclub is. Wie zijn oor zo eens te luister legde bij de vox populi (lees: de social media) zag een opvallende eensgezindheid in de reacties op de kwestie Adriaanse. Tenminste, de reacties ten westen van de Regge-oever. Kernwoorden: zuurheid, venijn en antipathie. De missie is geslaagd. FC Twente wordt gehaat, yes!
