Dan heb je je dus ruim twintig jaar het snot voor de ogen getraind, elk weekend opgeofferd, vakanties afgezegd, met duizenden kilo’s aan de halters gehangen en je zo ongeveer alles wat maar mogelijk is ontzegd om maar goed voorbereid aan de start te verschijnen, en wat krijg je bij je afscheid? Claudia de Breij. Claudia de Breij, de grootste sopdoos van het totale assortiment aan kleffe sponzen uit voorraad leverbaar. Ik heb begrepen dat er na haar optreden met de meeste spoed een extra dweilpauze ingelast moest worden om het vochtgehalte in de ijshal weer tot de normale dan wel verantwoorde proporties terug te brengen. Wat is dat toch in Nederland dat we een van onze allergrootste vedetten, een ijsgravin van hier tot aan Bejing, bij het afscheid afschepen met een serenade van hurkniveau, een potpourri van desillusie en een nasmaak van veest?
We sturen Barbara Barend toch ook niet als bemiddelaarster naar het Kremlin van Poetin? Of laten Sophie Hermans een debat aangaan met Geert Wilders? Het lijkt geen toeval dat Hubert Bruls als enige notabeel voldoet aan het maximum in soortelijk gewicht. Het is vooral veel lucht waaraan we onze status en ambities ontlenen. Het paste overigens wel weer in dit beeld dat Louis van Gaal met zijn speech de mist inging. Gelukkig kan ik u laten weten wat hij gezegd heeft, want dat was weer zeer de moeite waard. Zo ging hij uiteraard terug naar zijn eigen successsen in het verleden: ‘Ik was de beste van Barcelona, de beste van Manchester, de beste van Amsterdam en de beste van München. Ik zie mezelf nog staan op dat bordes aan de Marienplatz en dan voel ik elke keer weer die Brandenburger Tor in me opkomen en dan denk ik, Bitte Truus, noch ein Tor…’ Ik werd wakker met het beeld van Annemarie Jorritsma in een veel te krap schaatspak en meteen wist ik het weer: het is oorlog.
Peter Bonder
