Jorien is terug, kreeg je dat mee? Ik heb na al die duizenden uren topsport kijken, niet zo gauw last van natte ogen, maar na de derde overwinning van Jorien ter Mors afgelopen zondag welde er een traan. De Enschedese had een jaar overgeslagen vanwege een brakke knie. Die moest geopereerd worden en bovendien had ze ook privé nog de nodige malheur. Weet je wat dat is voor een topsporter, als je gewoon een jaar stilligt? Dat is een ramp. (Ik denk ineens aan Tom Dumoulin.)
Zie maar eens terug te komen. Jorien deed het. De trainingen gingen goed, maar ze zat in spanning, wist niet waar ze stond. Kon ze nog winnen? Ze kon het nog. Pfff, gelukkig wel. Wat vond ik het mooi.
De beide tv-schaatsverslaggevers moesten er nog even aan wennen. Bij hen staat de automatische piloot altijd op Ireen Wüst. Die kan ook goed schaatsen, maar niet zo goed als Jorien, heren. Kijk de statistieken er maar op na als ze beiden in dezelfde wedstrijd staan. Jorien was 8 van de 10 keer beter.
Gisteren wilde ik het allemaal volop nalezen in mijn twee dagbladen. De TCTub zal wel uitpakken (voorpagina sportkatern en een paginagroot verhaal), dacht ik. Want Jorien is en blijft een Tukker. Niet dus. Driekolommer onder een ander schaatsverhaal.
Gelukkig deed De Volkskrant het beter. Daar kreeg ze de aandacht die ze verdient. Zelfs de Amsterdamse krant Het Parool, zo zag ik later, vond de glorieuze rentree van Jorien het belangrijkste schaatsnieuws van het weekend.
De start was goed, de comeback was indrukwekkend, drie wedstrijden, drie overwinningen. Op naar de grote wedstrijden van het nieuwe seizoen.
(archieffoto)
