Klootzak

Geplaatst op 25 november 2018 door chris walraven   ·   1 Reactie

Ik heb helaas zo’n bruin vermoeden dat Sven Kramer binnenkort een persconferentie belegt, waarin hij aankondigt te stoppen met wedstrijdschaatsen. Daarmee komt er een eind aan een lange en glansrijke carrière als topsporter, met natuurlijk als absolute hoogtepunt drie keer Olympisch goud op de vijf kilometer en als dieptepunt de foute wissel op de tien kilometer. Daarnaast is er in deze column gewoon te weinig ruimte om al zijn prestaties op de smalle en gladde ijzers sinds 2005 op te schrijven, vast staat dat Sven Kramer een topper is, op en naast de schaatsbaan.

Maar het is dus niet ondenkbaar dat we binnenkort deze topper niet meer in een schaatspak zien presteren, want een vierde plek in een B-groep op de 1.500 meter overkomt Kramer echt niet meer. Zijn hele carrière heeft hij al chronisch last van zijn rug met als gevolg uitstraling naar met name zijn linker been. De laatste tijd kost het hem echter steeds meer moeite deze pijn te verbijten en hij heeft nu een punt bereikt waarop het buigen of barsten is. Hierbij speelt natuurlijk mee, dat terugkomen op zijn oude niveau niet langer voldoende is om weer wedstrijden te gaan winnen. Patrick Roest haalt nu namelijk een hoger niveau dan een Kramer in zijn beste doen.

Kramer was altijd een meedogenloze winnaar, keihard voor zichzelf, maar ook voor anderen. De laatste jaren evenwel is Kramer veranderd, er is sprake van een andere Kramer, een Kramer die tot voor kort alleen intimi kenden. Niet alleen een meedogenloze winnaar, maar ook sociaal voor zijn omgeving. Dat hij inmiddels vader van een dochter is geworden, speelt hierbij zeker een belangrijke rol. Hij is nu ook in staat de topsport wat meer te relativeren en dat is ook wel eens anders geweest. Hij is niet langer de topsporter die volledig gefocust en egoïstisch zijn sport bedrijft. Dat is voor hem als mens en voor zijn directe omgeving een goede zaak, maar als je op dit niveau wilt blijven presteren helpen deze eigenschappen je niet echt. Om in een individuele sport de top te bereiken en aan de top te blijven moet je gewoon een klootzak zijn.

Ik denk dat Sven Kramer inmiddels te aardig en te sociaal is om zo’n klootzak te kunnen zijn en ik vraag mij ook af of hij dit nog wel wil zijn. Zijn lichaam werkt niet mee, maar nu is er tussen zijn oren ook wat aan de gang en daar kan rust, medicatie of massage geen verandering in brengen. Voor eind december, na de wedstrijden in Thialf weet Nederland wat Kramer gaat doen. Ik denk dat Kramer het zelf inmiddels al wel weet, daar heeft hij deze week tijdens de lange terugreis vanuit Japan voldoende tijd voor gehad. Of kan hij nog een keer de knop omzetten en weer een echte klootzak worden?

Chris Walraven