Het was vorige week woensdag een speciale dag voor Kick en Tjitske van der Vall. Het was de dag dat het 25 jaar geleden was dat Epi Drost op een Rotterdams voetbalveld is overleden. Het echtpaar dat altijd zeer close was met Epi, stak die woensdagavond in hun tuin een aantal sterretjes op. Met een drankje erbij. ‘Onze gedachten waren bij Epi. We hebben hem nog wat tegen hem gezegd. Hij heeft het daarboven vast en zeker prachtig gevonden, dat we dat zo nog even hebben gedaan’, vertelden ze mij een paar dagen later, waarop ik vroeg waarom ze niet even met verse bloemen naar de urn gereden waren bij het crematorium in Usselo, zoals ze vanaf diens overlijden bijna wekelijks deden. In Usselo bevond zich volgens mij nog altijd de urn met de as van Epi. Voor zijn fans was het een markante gedenkplek die al die jaren verzorgd werd door Kick en Tjitske. Er stond een grote stenen hond bij en soms brandde er een kaarsje. Ooit drapeerde een fan een FC Twente-sjaal over de urn.
Maar de as van Epi bleek al vijf jaar weg te zijn uit Usselo. Ik wist niet dat Epi’s broer Gerard, zoals Kick me vertelde, de urn vijf jaar geleden had opgehaald om de as van de voormalige FC Twente-aanvoerder in Wageningen uit te strooien bij het graf van zijn moeder. Het telefoontje van Gerard had Kick nogal verrast. ‘Hij vertelde mij dat hij door omstandigheden niet langer meer wilde betalen voor de plek van de urn en dat hij het ook vanuit zijn woonplaats Wageningen niet allemaal kon overzien, omdat hij geen auto meer had. Het contract met Usselo liep af en daarom besloot hij toen dat de as van Epi naar Wageningen zou worden overgebracht’, aldus Kick, die bijna 35 jaar Epi’s boezemvriend was.
Bij het overlijden van Epi leefde zijn vader Selis niet meer. Zijn moeder was hartpatiënte en zij en de familie overlegden toen met Kick en Tjitske en met Epi’s toenmalige vriendin dat de urn een plekje zou krijgen in Usselo bij het crematorium. ‘Epi’s moeder liet het aan ons over’, vertelde Kick en dat was een goed besluit, want hij en zijn vrouw verzorgden de plek trouw. ‘We zouden nog bericht krijgen van Gerard wanneer hij de urn zou komen ophalen, maar dat is nooit gebeurd, zodat we er ineens achter kwamen dat ie weg was. Dat vonden we jammer.’
Epi’s stoffelijke resten bevinden zich derhalve niet meer in Usselo. Het is niet anders.
Trouwens, misschien is het een goed voorstel om 2020 te bestempelen als een Epi-Drost-herdenkingsjaar. Want vorige week woensdag was het dus 25 jaar geleden dat hij overleed en 21 september aanstaande zou hij 75 jaar geworden zijn. Goede hint voor supportersclubs als Vak P en de Vriendenkring, lijkt me.
(Foto: De familie Drost in Wageningen in de beginjaren 50. Links Epi)
Als de dag van gisteren. Ik voetbalde met Epi die dag in Rotterdam. Samen met de verzorger reanimatie toegepast. Mocht helaas niet baten. Een markante persoonlijkheid gleed onder ons weg. Een mooie herinnering aan Epi is nog steeds ons deel