Dinsdag, of eigenlijk afgelopen maandagavond al, begon de soap WK-Quatar-Nederland aan haar zoveelste episode. Een wegwerpstory in de Nederlandse politiek heeft weer eens haar hoogtepunt bereikt. Haar hoogtepunt. Het hoogtepunt van sportminister Conny Helder. Dan bedoel ik dat niet letterlijk want in haar hoogtepunt, als ze dat nog voor elkaar krijgt, heb ik totaal geen trek.
Wat haar wel lukt, is om irritatie en zelfs afkeuring op te roepen bij niet enkel de Tweede Kamer maar ook bij ons als sportminnende landgenoten. Hoezo helder in haar betoog. Al zes uur zijn de Tweede Kamerleden met haar in debat over noodlijdende sportclubs en ijsstadions die hun hoofd koel moeten houden in deze tijden van stijgende energiekosten. Alsof madame zelf aan een wedstrijdje deelnam.
Haar debatterende Kamerleden kregen te horen dat ze nog vier minuten had voor vertrek. Haar hoogtepunt van deze dagen zit er aan te komen. Nee, ze moet naar het WK voetbal. Daar waar de volgende dag de Nederlandse ploeg tegen Qatar het veld op moet. De vlucht mag ze niet missen anders is ze over tijd. Overtijd? Dat zal haar niet –meer- gebeuren. De bewakers en beveiligers van het stadion hebben de opdracht gekregen goed uit te kijken naar een dame die er uitziet als een verkoopster van de Wibra of Zeeman, ze heeft een super klein veelkleurig speldje schuin boven haar linker (voor de kijker rechts…VVD) boezem en ze stelt zich voor als de Nederlandse Minister van Sport.
Is ze herkend dan wordt ze eerst naar de kantine begeleid waar haar de basisspelregels van het voetbal worden uitgelegd. Inderdaad, dan ziet ze vanaf de tribune de Oranje Equipe met twee-nul winnen. Wie de doelpuntenmakers zijn? Weet zij veel. En als het politieke spel wordt gespeeld, wordt ze andermaal op het verkeerde been gezet. Voor het oog van de hele wereld, vlak voordat de nationale volksliederen werden gespeeld, deed haar buurman, een Qatarese hoogwaardigheidsbekleder, heel opzichtig de pro-Palestijnse armband om.
Nederland in de persoon van Conny Helder droeg dus geen OneLove-armband, de vertegenwoordigers van Duitsland, België en Engeland deden dat eerder wel. En dan nog de sjaal die haar Wibra-Zeeman figuur moet completeren waar een tekst op staat ‘Never Mind’. Ondoordacht, net zoals Ollongren toentertijd in het voorbijgaan haar aantekeningen over Pieter Omzigt zichtbaar waren en vervolgens voor veel politieke turbulentie zorgde. Door het gedrag van Cora Helder zal dat niet anders zijn. Voor haar geen ‘Heerlijk Helder……’
Gerard Kokhuis
