Het is alweer een paar dagen geleden, maar nog steeds zwerft het overbekende kerstliedje Jingle Bells door mijn hoofd. En mocht ik het even vergeten zijn, dan komt het liedje wel via de radio tot mij. De zenders hebben er dit jaar een wedstrijd van gemaakt. Wie draait de meeste kerstliedjes per uur.
Dat liedje Jingle Bells hechtte zich in mijn hoofd toen ik afgelopen vrijdag met de trein terug reed van de Grolsch Veste naar Hengelo. De stemming in de overvolle coupés was jolig. Waarschijnlijk was er een bijgoochem die spontaan een tekstje verzon. Sommigen zijn daar handig in. Een paar man nam het over, daarna het balkon waar ik tussen de fans bijna platgedrukt werd en daarna van coupé naar coupé.
Jingle bells, jingle bells, jingle all the way. Iedereen kan voetballen, behalve NEC. Dat was het liedje. Toen we in Hengelo aankwamen zong de hele trein het massaal.
De stemming zat erin. De fans waren blij. Ze hadden hun FC eindelijk een halve wedstrijd heel goed zien spelen met alle gevolgen van dien. Jari Oosterwijk (foto) die een fantastische goal scoorde en een schaarbeweging in huis bleek te hebben. Rafik Zekhnini die zijn directe tegenstander had gedevalueerd tot een prutsverdediger en eveneens een prachtige goal scoorde, Matthew Smith en Wout Brama die een prima partij hadden gespeeld net als de centrale verdedigers Peet Bijen en Xandro Schenk en zelfs Ricardinho had zich ineens als een vis in het water gevoeld. Leuk trouwens dat Schenk en de door FC Twente zelf opgeleide Bijen zo goed speelden. Want Marino Pusic en zijn chef Ted van Leeuwen hadden aanvankelijk op die positie de Uruguayaan González en de Madrileen Nacho gepland. De twee Nederlanders vochten terug en hebben intussen duidelijk laten zien dat ze er horen te staan.
Terug naar die fans. Ik sta wel vaker in de trein tussen hen in na thuiswedstrijden. Dat waren de laatste jaren bijna altijd onaantrekkelijke, teleurstellende potjes geweest. Ik merkte de laatste tijd een soort van apathie, gelatenheid, meligheid. Met een onzijdige blik keken ze meestal wat rond of lachten om grapjes zonder humor. Alsof ze murw gebeukt waren. Maar ineens was er die fraaie wedstrijd tegen het NEC. Hè, hè. Ze kunnen het nog. Tot grote opluchting van de fans. En dat lekkere gevoel van de trouwe aanhang culmineerde in het oude kerstliedje met aangepaste tekst, Jingle bells, jingle bells, jingle all the way. Iedereen kan voetballen, behalve NEC.
