Het was een mooi gebaar van Thomas Bruns, zojuist met Heracles terug gepromoveerd naar de Eredivisie, om de overwinning op te dragen aan de ernstig zieke Minie van de kantine. ‘Deze is ook voor jou’ waren de alleszeggende woorden waarmee hij zijn wens omschreef. Het komt vaker voor dat voetballers gek zijn met mensen die achter de schermen belangrijk zijn voor de club. De populariteit van hun materiaalmannen Sjaak Wolfs en Carlo de Leeuw bij de spelers van Ajax respectievelijk Feyenoord was legendarisch. En bij FC Twente is hun collega Jacob Malki onderdeel van de inventaris, sinds 1997 in vaste dienst bij de club en na het betreurde heengaan van de alom geliefde teamleider Toon Renes de laatste der Mohikanen van de kampioenen uit 2010. Het filmpje met hem op YouTube na de degradatie in 2018 (‘De KNVB zal wel blij zijn’) is een klassieker geworden, vooral ook door zijn laatste woorden: ‘Komt goed.’
Voor de rest van dit stukje is het aan te bevelen dat u dat ‘Komt goed’ onthoudt. Ik zal u vertellen waarom: toen ik enkele jaren geleden binnen de Beugel Bunker verhuisde, kwam ik terecht in vak 121, rij 1, stoel 1, vlak achter de goal, tegenover Vak P. Het enige nadeel is dat dit een plek vlak bij de trap is, waardoor ik regelmatig mensen voor moet laten gaan. Maar dat was in het begin niet het enige ongemak: vlak voor me hing een vlag die me het uitzicht op de doelmond benam en dat is toch lastig als je er zo dichtbij zit. Een telefoontje met FC Twente leerde dat het hierbij om een Syrische vlag ging, bestemd voor de moeder van Jacob Malki, die de wedstrijden in haar land via de satelliet volgde. Daar kon ik uiteraard geen enkel bezwaar tegen hebben, integendeel, maar als die vlag een paar centimeter lager hing, waren we allemaal tevreden, win-win heet dat geloof. En zo geschiedde het. Oftewel, in Jacobs eigen profetische woorden: ‘Komt goed.’
Tot zover het mooie gezicht van voetbal. Het leijkste gezicht hebben we zondag kunnen tijdens de bekerfinale tussen Ajax en PSV. Iedereen heeft hierover zijn plasje al gedaan en mijn bijdrage hieraan bestaat vooral uit kritiek op duivelse coaches als Klopp, Guardiola en Mourinho, die langs de lijn en na de wedstrijd als blinde idioten tekeer gaan en het slechtst denkbare voorbeeld geven. Nee, mijn zondagmiddag was een stuk beter met de hockeywedstrijd tussen de mannen van EHV en Apeldoorn. Niet alleen vanwege het resultaat (5-2 winst en weer een jaartje bijgetekend in de eerste klasse), maar met name vanwege de sportieve sfeer tussen beide teams, die elkaar op het scherpst van de snede en toch met wederzijds respect bevochten. Pas als de vervelende verwende voetbalvedettetjes weer een beetje normaal gaan doen, durf ik te zeggen: ‘Komt goed.’
Peter Bonder
