Argentinië heeft dus gewonnen. We hebben gekeken, maar als steeds tijdens dit WK met een bezwaard gemoed. Ik weet niet hoeveel gastarbeiders er per stadion het loodje legden, maar het moet een aanmerkelijk aantal zijn geweest. Toevallig ook dat Qatarese medici telkens “hartaanval” als doodsoorzaak opgaven: dan hoefden die puissant rijke bewoners de nabestaanden geen vergoeding uit te betalen. Daarbij is de keus om dit voetbalfestijn door Qatar te laten organiseren bepaald door de aanmerkelijke bedragen die via de onderkant van diverse tafels UEFA-lieden bereikten. Dat Qatar nu ook leden van de EU heeft omgekocht, zegt in dat verband genoeg. Maar ja: wèl kijken natuurlijk.
Voor sportief vermaak zonder bijsmaak dienen wij het vizier op de amateursport te richten. Althans: dat is de gedachte van de goegemeente. Met name de loopsport schijnt vrij van smetten te zijn. Zo menen velen. Nu: dat valt in de praktijk bar tegen. Waar ik zo hier en daar tegenaan loop in mijn hoedanigheid van trainer – ik kan er een boek mee vullen. Dat levert geen vrolijk lezersvoer op.
Een voorbeeld: afgelopen zaterdag hadden wij de zogenoemde Kersttraining. Dan verzamelen wij ons aan de voet van de Holterberg en trekken dan gezamenlijk de bossen in. Om te beginnen doen vele atleten niet mee. Een manco van deze tijd, waarin veel lieden navelstaardig bezig zijn, door constant de mobiele telefoon te raadplegen dan wel verdwaasd naar een scherm staren waarop zij figuurtjes bespelen die elkaar de hersens inslaan. Dus neen: hier moeten wij het niet van hebben. Dan de personen die wèl verschijnen. Zij doen vrolijk, slaan elkaar op de schouders en slaken snaakse opmerkingen. Maar ondertussen verlagen zij zich tijdens de traditionele estafette door elkaar te hinderen en – liever nog – te doen struikelen, steeds olijk doende doch bij voorkeur elkaars bloed drinkende.
Die traditionele Kersttraining wordt afgesloten met het nuttigen van meegebrachte waren, dit alles in de buitenlucht en op en aan een picknicktafel. Waar de een zich heeft uitgesloofd met eigengemaakte snert dan wel kruidige Glühwein, heeft de ander de thuis schimmelende kaaskoekjes en bedorven chocolademelk uit het op de vliering gevonden kerstpakket 2014 meegebracht. De onnozele loper die dit alles blijde consumeert, vind zichzelf een dag later in bed, onderwijl zijn maag- en darminhoud prijsgevend in de daarnaast gesitueerde emmer.
Ook zijn er dubieuze types die een gerecht hebben bereid, dat achteraf een adequaat middel bleek tegen een overlast aan knaagdieren. Ach, hoe vaak niet heb ik een atleet ondersteund op weg naar zijn auto, waarin hij groen achter het stuur plaatsnam. Van sommigen heb ik nooit meer iets vernomen, al hoor ik soms via-via over revaliderende mannen en vrouwen, in korte tijd stokoud geworden en inmiddels ongeschikt voor de loopsport.
Zeker: Qatar was erg. Wat graadjes minder, maar nog steeds erg was onze Kersttraining. Niettemin: fijne dagen.
Erik Endlich
