Het is zo ver. Frank de Boer, trainer van het Nederlands Elftal, kan er niet meer onderuit, zo lijkt het, want hij liet doorschemeren Wout Weghorst uit Borne op te nemen in de selectie die in een woestijn wereldkampioen moet worden. En inderdaad, als je dan toch gaat als Oranje, ondanks alle morele bezwaren, neem dan in elk geval ook de spits mee die zich wekelijks bewijst in de Bundesliga.
Het is vreemd dat het geen een-tweetje is dat Weghorst deel uitmaakt van de selectie, want er is heel wat afgesold met de spits die tot wasdom kwam in het zwart-wit van RKSV NEO, waar hij als pupil werd aangemeld, ontdekt, gekoesterd en verbeterd. Weghorst werd er voor alle selecties gekozen, maar ja, daar loopt dan ook geen Frank de Boer rond te mitsen, te maren en te gebaren. Hij
speelde wel bij Jong Oranje, zat wel ens bij de selectie van he grote Oranje en kreeg één minuut speeltijd (want mocht in de 89ste minuut invallen).
Dat hij goed genoeg zou zijn voor het profvoetbal werd gaandeweg bij het doorlopen van alle jeugdteams van de zwartwitten op sportpark ’t Wooldrik in Borne-West ook duidelijk. Een voorwaarde om te slagen is dat hij mag doen wat hij het beste kan: intuïtief handelen in de zestien. Kap, draai, schiet: pief paf poef 3-0. Hij werd als spits van het keurkorps van NEO de clubtopscorer en ‘verdiende’ een overstap naar DETO. De gewezen voorzitter/bouwpastoor Aleid Dijkink en de toenmalige wethouder/supporter Bram Donkers zagen Weghorst (‘Ons grootste talent’) toen al in Oranje spelen, lieten ze me ooit in de kantine van NEO weten.
Dat kwam er bij de eerste club in het betaald voetbal waar Weghorst het probeerde zacht gezegd niet helemaal uit, want bij Willem II kwam er niet uit wat er inzat. En het werd er niet veel beter op toen Weghorst bij Dordrecht en later bij Emmen aanspoelde. De crux is vermoedelijk dat hij, toch een Tukker, er de voor hem noodzakelijke warme ambiance miste. Bovendien clubs op het niveau van de eerste divisie.
En dik kans dat hij het zwart-wit gemist zal hebben. Ook om die reden was het een godsgeschenk dat Heracles zeven jaar terug op zijn deur klopte. Het was de eerste profclub die zijn kwaliteiten als slimme spits zag én hem de kans bood die belofte volledig in te lossen, met zijn neus voor goals. Dat de spits transfervrij was kwam de toenmalige voorzitter Jan Smit natuurlijk niet slecht uit. In zijn Almelose periode bloeide hij op. Het kan trouwens amper toeval zijn dat matige spitsen in Almelo tot wasdom komen. Het is de geest van de beste ooit, ook een Tukker, genaamd Folkert Velten, maar ook Everton Ramos da Silva, Bas Dost, Brandley Kuwas, Oussama Tannane, Adrián Dalmau en Cyriel Dessers – en nu weer Sinan Bakis en Rai Vloet. Dat is geen toeval, dat is Heracles.
In die rij past ook Wout Weghorst. Hij is misschien wel degene die het meeste maatschappelijke, financiële én sportieve rendement heeft getrokken van zijn jaren bij Heracles, waar hij een transfer naar AZ aan verdiende en later de overstap naar Wolfsburg in de Bundesliga. Hij speelt er elke week de sterren van de hemel. Iedereen juicht, behalve Frank de Boer, al wordt die nu min of meer gedwongen door de omstandigheden Wout Weghorst op te nemen in de selectie van Oranje.
Han Pape
Je gaat te snel. We gaan nog eerst een EK spelen met Wout.
Mogelijk kan Wout na het EK nog een mooie transfer naar Engeland maken. Het land waar hij graag naar toe wil en hij zich helemaal financieel onafhankelijk kan voetballen ( als hij dat al niet is). Kan Heracles mogelijk ook nog een doorverkoop percentage meepakken. Zal de penningmeester blij mee zijn in deze beroerde tijd.