De aangrijpende documentaire gezien met en over Piet Schrijvers. Niet? Komt nog wel weer voorbij in televisieland. Over de onverschrokken, onverzettelijke, potige ex-keeper keeper van FC Twente is een biografie verschenen en een documentaire. Daarbij komt het treurige aspect dat hij lijdt aan de ziekte van Alzheimer.
In 1968 kwam Piet naar Enschede. Als keeper van DWS en Jong Oranje brak hij dat jaar een botje in een hand en moest tot zijn grote spijt in het gips. Omdat hij bang is dat de overgang van DWS naar FC Twente in gevaar komt, laat hij het gips er prompt weer af halen. Piet Schrijvers speelt, ondanks de pijn, zijn wedstrijden. Zo begint zijn indrukwekkende loopbaan op het hoogste niveau in Nederland. Want FC Twente haalde hem weg uit Amsterdam.
Eddy Achterberg legde het eerste contact tussen Piet en Kees Rijvers. De beide voetballers kenden elkaar van het Uefa-elftal. Rijvers en manager Olijve spraken Piet, waarna hij werd geruild voor Kick van der Vall plus nog een bedrag. Hij was al getrouwd, woonde eerst in het Parkhotel, daarna een tijdje bij Epi en daarna kwam zijn vrouw Cathy over en kregen ze in Oldenzaal een huis.
Piet maakte zijn debuut op 18 augustus bij de start van het seizoen ’68-’69. Twente won de uitwedstrijd tegen Piets vorige club DWS met 3-1. De opstelling luidde: Schrijvers, Drost, Bronkers, De Vries, Ten Donkelaar, Houwaart, Huve, Achterberg, Van Dijk, Jeuring, Pahlplatz. Ook Henk Houwaart maakt die wedstrijd zijn debuut bij Twente.
Piet had op een shirt met nummer 7. Hij zou een geweldige loopbaan tegemoet gaan, maar de kenners weten zeker dat hij bij FC Twente zijn beste jaren had. Voor de betonnen beer in het Enschedese doel hadden de aanvallers veel ontzag, maar hij had vooral op de lijn ook een fantastische reflex en een voorbeeldige wedstrijdmentaliteit. Sinds 1971-1972, het jaar dat FC Twente derde werd, is Piet de minst gepasseerde keeper (tien goals in dertig wedstrijden) in het betaalde voetbal. Twente kreeg dat zijn seizoen slechts 13 doelpunten tegen, hetgeen nog steeds een record is. Zijn vervangers Dick Smink en Istvan Kenderesi moesten respectievelijk twee en één keer vissen.
Net nadat hij in Haaksbergen en mooi huis gebouwd had, ging hij in 1974 na zes jaar Twente naar Ajax en bleef daar acht jaar. Als Ajacied speelde hij de meeste interlands (34 van de 46). Piet was ook een echte penaltykiller. In zijn Ajax-tijd stopte hij er liefst 86. Hij mag ook de man van de bijnamen genoemd worden: de Beer van de Meer, het vernederende ‘Lek van PEC’ en de Bolle van Zwolle, zijn enkele van die nicknames. Schrijvers was liefst 22 jaar profvoetballer. Daarna werd hij trainer en had onder andere twee jaar de keepers van FC Twente onder zijn hoede.
Hij vertelde ooit in een interview: ‘Ik was toen het type van “niet lullen maar poetsen”. Fors, groot, stevig, niet bang, altijd willen winnen, mentaal sterk, hoge pijngrens. Zo heb ik mezelf op straat als kleine jongen ontwikkeld. Ik mocht meedoen met de grote jongens uit de vijfde en zesde klas. Een gat in de kop maakte niets uit, gewoon keepen en niet zeuren.’
En over zijn Twentse tijd: ‘Dat was de leukste periode van mijn loopbaan. Ik had het naar mijn zin en werd goed opgenomen. Alles klikte, ook mijn vrouw Cathy had het naar haar zin. Zij is altijd supporter van FC Twente gebleven.’
Toen Piet in 1974 na het WK in Duitsland waar hij reservekeeper was, naar Ajax vertrok had hij 195 competitiewedstrijden gespeeld voor FC Twente en 16 in de beker, 23 in de Europa Cup; totaal 234 wedstrijden.
