ENSCHEDE – Sport is emotie. En soms krijgt die emotie even de overhand. Zondag tegen AZ was dat het geval. De zelfbeheersing van FC Twente was voor even compleet verloren. Douglas die de scheidsrechter te lijf wilde na zijn rode kaart en Michel Preud’homme die, na twee niet toegekende penalty’s, ontplofte van woede. Belgische media herkenden direct weer de trainer zoals hij was in eigen land. Een man die als een bezetene aan de lijn stond. Een man die, na onheus bejegende gevoelens, felle uitspraken deed als: ‘Wij zijn geneukt in stilte.’ Maar in Nederland was het nieuw én blijft het nieuw, zegt Preud’homme zelf. De trainer relativeert het tot een incident en zegt dat het niet weer zal gebeuren.
Het is niet goed te keuren, maar hoe Preud’homme reageerde, moet ook weer niet groter gemaakt worden dan het werkelijk is. Want als hij zich aan zijn woorden houdt, was AZ-uit een incident. Het is volgens hem de eerste en laatste keer dat hij in Nederland dergelijke uitspraken deed en de vierde official bedreigend toeschreeuwde. De Belg beseft het statement van de club – beheersing en respect – en wil zich daar aan houden. De frustraties verbeeldt hij daarom, twee dagen na dato, mooi en herkenbaar. ‘Na de wedstrijd was ik als een roker die gestopt is met roken en stiekem een trekje nam. Vandaag ben ik weer gestopt’, zegt Preud’homme, die duidelijk is over zichzelf. ‘Ik moet me in toom houden hier. Dat was ook de afspraak aan het begin van het seizoen. En daar moet ik me aan houden.’
De reacties en de aandacht in de media had hij wel verwacht. ‘Ik ben niet verrast met de kritiek. Ik heb inmiddels wel een beetje ervaring opgebouwd, dus ik wist dat dat na de wedstrijd zou gebeuren’, verklaart Preud’homme, die het onderwerp ook nu niet uit de weg gaat. ‘Ik wil er wel een paar woorden over kwijt. Het stoort me niet dat er nu aandacht voor is. Waar ik me wel aan stoor, is dat mijn uitspraken van na de wedstrijd in tegenstelling worden gebracht met de woorden uit het communiqué van gisteren. Dat is niet terecht. Ik zal namelijk altijd mijn spelers blijven verdedigen. Ten tweede vraagt de club om zaken te beredeneren en communiceren op dezelfde wijze. Gisteren sprak ik dus over clubcultuur. En vanuit deze situatie moeten we als club sterker proberen te worden.’
De gevolgen in de selectie zijn bovendien groter dan de emotie van Preud’homme. Douglas is er zes wedstrijden niet bij. Een gemis. ‘Hoe we het opvangen is net als altijd. We hebben Bryan Ruiz moeten missen, we hebben onze backs moeten missen en we hebben Emir Bajrami moeten missen. We hebben natuurlijk het liefst de beschikking over al onze spelers. Dat is altijd zo. Maar iedereen kent de kwaliteiten van Douglas’, geeft Preud’homme toe.
Dat de trainer in de winter met Oguchi Onyewu een extra centrale verdediger heeft gehaald, blijkt nu een goede keus te zijn geweest. ‘We hebben Onyewu niet gehaald met de gedachte dat Douglas rood zou krijgen, maar wel voor het geval we met tegenvallers te maken zouden hebben’, verklaart Preud’homme, die zijn opstelling niet bloot geeft. Ook Rasmus Bengtsson maakt nog een kans. ‘Ik ga niet zeggen of Onyewu speelt. En ik ga ook niet zijn kwaliteiten bespreken, laat staan beoordelen hoe hij speelde als linksback, want dat is niet zijn favoriete positie.’
Preud’homme staat nu voor grotere problemen dan zijn eigen woede, weet hij zelf. Dat Douglas zich liet gaan, zorgt voor een meer zorgelijke situatie. Dat de trainer zichzelf liet gaan, is als voorbeeld voor zijn spelers niet goed te keuren, maar was dus, naar eigen zeggen, niet meer dan een incident. Morgen, tegen FC Utrecht, staan de camera’s weer vol op zijn gezicht. Alles wordt nu uitvergroot, beseft hij. Preud’homme neemt in verhouding tot AZ braafjes zitting in de dug-out. De zelfreflectie is duidelijk. ‘Ik moet me houden aan de regels, want ook ik maak deel uit van deze club.’
foto TwenteSport.com
