Pas enkele weken geleden heb ik het boek Rood Bloed van Joop Munsterman uitgelezen. Ik was kort na de uitgifte niet verder gekomen dan pagina 70. Door tijdgebrek en de voorrang aan een paar andere boeken die ook nog op het stapeltje lagen, kwam ik er pas tijdens mijn vakantie aan toe. Omdat ik FC Twente al jaren volg, wilde ik wel weten hoe Joop zelf de opkomst en neergang beschrijft.
Best interessant. Hij deelt links en rechts wat zwartepieten uit en frappant is ook het grote aantal mea culpa’s van de gevallen voorzitter/directeur. Bij herhaling verzucht hij dat hij op bepaalde momenten had moeten stoppen. In 2010, in 2011, in 2014 en nog een enkele keer. Dat verbaasde mij wel, want in een interview dat ik het najaar van 2011 met hem had voor het maandblad Elf Voetbal vroeg ik hem aan het eind om vooruit te kijken naar 2020, ruim acht jaar verder dus. Of hij dan nog steeds voorzitter zou zijn, vroeg ik. ‘Als je aan het bouwen bent en je vindt het nog steeds leuk… ja, dan kan ik wellicht in 2020 nog steeds voorzitter zijn,’ antwoordde Joop destijds.
Ik vroeg hem destijds ook waar FC Twente in 2020 zou staan. ‘Dan zijn we een Europese subtopclub en bij de vrouwen een topclub. Ik zie waar we mee bezig zijn, het fundament waarop we aan het bouwen zijn, wordt steeds sterker. We zitten dan op 44.000 toeschouwers. Onze academies in binnen- en buitenland zijn optimaal georganiseerd. We worden breed gedragen door de samenleving, hebben alles in eigen beheer en eindigen elk jaar bij de eerste vier. FC Twente is dan for ever young.’ Dat zei Joop in 2011.
Joop was een visionair, een pionier maar ook een luchtfietser. Hij stond aan de basis van de prachtige jaren tussen 2008 en 2013, maakte zich hard voor vrouwenvoetbal en slaagde daarin.
Hij had nog een briljant idee waar ik zelf overigens zelf ook bij betrokken was en wat hij in Rood Bloed nog even noemde. Tijdens een bijeenkomst van Topsport Twente (voorheen Olympisch Steunpunt) stelde hij voor ook topclubs uit andere takken van sport naar de nationale top te willen leiden. Als dat gelukt was – met een klein miljoen aan euro’s kom je een heel eind – had deze regio nagenoeg jaarlijks ook een nationale volleybal-, basketbal-, handbal-, waterpolo (2x) en softbalkampioen voortgebracht, cq hockey-, korfbal-.
Dat was een prima idee. Maar toen Joop het opperde in november 2010 (ik heb de notulen nog), zei hij erbij dat het bestuur van FC Twente er vrijwel zeker nog niet rijp voor was.
Stel je voor dat dat wel het geval geweest zou zijn. En dat dit idee werkelijkheid was geworden. Dan was anno 2017 niet alleen FC Twente vrouwenvoetbal een aantal keren landskampioen geweest, maar waren in deze regio bijna elk jaar nog een stuk of vier nationale titels gevallen. Met alle positieve gevolgen van dien. Dat zou wat geweest zijn….
Het is buitengewoon jammer dat het -muv het vrouwenvoetbal- allemaal anders gelopen is. Het kwam er niet van. Net zoals Joops voorspelling voor 2020. FC Twente is terug bij AF. Rood Bloed kan nu bij het oud papier.
