Zondagochtend was ik bij de prachtige presentatie van de biografie van Willem Wilmink, geschreven door Elsbeth Etty. Ik heb het boek gekocht, keurig met een paar aardige woorden en handtekening van Elsbeth. Blij mee. Ik ga het binnenkort met volle aandacht lezen, maar was wel alvast benieuwd of ze ook een plek heeft ingeruimd voor het speciale voetbalverslag dat Willem in december 1991 schreef voor de toenmalige Twentsche Courant van de competitiewedstrijd FC Twente-PSV.
Een snelle schouw leverde op dat Willems verslag niet tot de biografie is doorgedrongen. Dat verbaast me niet, want het gaat hier om een biografie en niet om een verzamelbundel of zo.
Toch maar even een snelle herhaling op TwenteSport.com.
Ik vroeg Willem destijds of hij wilde meewerken aan de rubriek Vak Q in de maandagse sportkrant van de TC, een pagina waarop we de sport van de afgelopen week en vooral van het recente weekend op een andere manier benaderden. We vroegen hem of hij de opening van deze pagina wilde verzorgen als “Onze Zeer Speciale Verslaggever” door van de topper FC Twente-PSV een verslag in dichtvorm te schrijven.
Dat wilde hij graag doen.
“Deadline?” vroeg hij.
“9 uur vanavond”, antwoordde ik.
“Oké.”
‘s Avonds om kwart voor 9 belde zijn vrouw Wobke. “Willem redt het niet. Hij heeft gekozen voor een moeilijk metrum, hetzelfde als bij de “Mei” van Gorter. Het gaat moeizaam, hij heeft nog niet gegeten, maar hoopt het wel om 10 uur klaar te hebben.”
“Akkoord”, zei ik, “ik kom het om 10 uur halen.”
Het lukte gelukkig. We hadden de volgende dag een uniek verslag in de krant van de wedstrijd FC Twente-PSV (0-3).
F C Twente-P S V: 22 december 1991
Een oude winter en een oud geluid:
ons FC Twente ligt er weer eens uit.
Waar eens Tubanters speelde en Geel-Zwart,
ging onze club vlak voor de Kerst van start
tegen een wat gehavend P S V,
en zelf heel sterk, want Numan deed weer mee.
Na één minuut een aanval, en jawel:
ten onrechte gevlagd voor buitenspel,
waarna ik deze wijsheid heb bedacht:
hoe minder haar men heeft, hoe meer men vlagt.
Het veld, door mensenmenigtes ommuurd,
wordt door de felle lampen geglazuurd.
Wij zitten daar als in een veilig dal.
De dertiende minuut: een Numan-knal,
maar even later, dat is toch te erg,
een vrije schop, en geel voor Zwijnenberg,
en hij had niks gedaan! Popescu’s goal
maakt een muziekje los op een viool,
dat zich door heel de trieste hemel boort
en slechts door Twentse oren wordt gehoord.
Een trainer die zijn spelers niet verstaat
en toch het trotse Twentse ros verslaat…
Wat is er in het voetbal toch de lol
van ‘t wiss’len? Eerst Van Aerle, nu Van Mol.
Een aanval! Maar Van Breukelen, beregoed,
kan het gevaar nog keren met de voet.
En dan gaat Mitar Mrkela naar de kant:
hij was met zijn gedachten bij zijn land,
meer dan bij ‘t veld, en zeg daar eens wat van:
wie fijn speelt, is een fijngevoelig man.
Dat Erwin Leurink, die de ster verving,
de beste man werd, is een zeker ding.
Een schot van Youri, waar je haast in bleef,
maar weer Van Breukelen, met weer een safe.
De tweede helft, en al meteen 0-2
door Kieft… Kyrie Eleison Enschede…
Zo stil als heel het stadion toen was,
je hoorde zelfs het groeien van het gras.
0-3: Kalusha. Negende minuut.
Vrouwe Fortuna, wat zijt gij een bruut
voor ‘t dierbaar Oosten! Kom! Wij krijgen haast!
Twaalfde minuut… Van Breukelen zit ernaast…
En vier minuten later, niet normaal,
zo’n onwil van het lot: Paus op de paal.
Ja, ‘t wordt 0-4. De Zambiaan stond wel
zo’n vijfentachtig meter buitenspel.
Tweedoonkern. Boven ‘t bord van VIHAMIJ
vliegt een vlucht vogels zonder doel voorbij,
en de FC vindt ook niet gemakkelijk zijn draai,
zie: voor De Boer komt Jan van Rabenswaay.
Er is haast geen geluid meer, geen gedruis.
Van Breukelen keert een schot van Neijenhuis.
Nu is de Twentse weemoed weergekeerd
die sinds de middeleeuwen ons regeert,
ons steeds verliezen deed, haast zonder erg,
tot ergernis van Eddie Achterberg.
Ach, wie niet in zijn eigen kracht gelooft,
die wordt steeds weer een nieuwe kool gestoofd.
(Een and’re uitslag meld ik maar meteen:
S. Menzo tegen Feijenoord: 3-1)
Willem Wilmink
22 december 1991
