Op zondag 22 augustus 1965 speelde FC Twente zijn eerste officiële competitiewedstrijd voor 17.000 toeschouwers in het Diekman Stadion. Tegenstander was Telstar uit Velsen, scheidsrechter was de heer Henk Brouwer en trainer Friedrich Donenfeld had de volgende opstelling bedacht: Kees Warringa; Ruud Vondeling, Daisy ter Beek, Willem de Vries, Job Hoomans; Johan Plageman, Heinz Höher, Ned Bulatovic; Egbert ter Mors, Spitz Kohn, Issy ten Donkelaar. De eindstand was 1-1 en enkele bekende Telstar-spelers waren keeper Heinz Stuy, Cor Brom en Hassie van Wijk, die later allebei assistent-trainer bij Ajax werden van Rinus Michels en Aad de Mos. Ik was toen elf jaar, maar ik weet het nog als de dag van gisteren dat ik erbij was op de jeugdtribune achter het doel, aan de kant van de J.J. van Deinselaan, onder dat historische scorebord met die ballen.
De voorlaatste keer dat beide ploegen elkaar ontmoetten, was op 12 april 2019, toen nog in de Keuken Kampioen Divisie. Het werd met 1-0 de tweehonderdste overwinning in de Beugel Bunker, dankzij een goal van Rafik Zekhnini op een assist van Javier Espinosa. Eergisteren waren FC Twente en Telstar opnieuw aan elkaar gekoppeld, nu voor de tweede ronde in het toernooi om de KNVB Beker. Qua amusementswaarde was het invallen van Jayden Turfkruier het absolute hoogtepunt, terwijl de zoon van de aanwezige bondscoach Ronald Koeman in het doel van Telstar enkele aardige reddingen verrichtte. Het unieke was echter dat deze wedstrijd de geschiedenis zal ingaan als de eerste die gespeeld is zonder dat de Man of the Match ook daadwerkelijk op het veld heeft gestaan. Alle aandacht ging naar de soap rond Ramiz Zerrouki, die zijn zinnen had gezet op een tussentijds vertrek naar Feyenoord.
Even afgezien van het belachelijke feit dat het kennelijk mogelijk is om midden in een competitie naar de concurrentie te verkassen: met een griepje als alibi hoefde hij niet eens van de partij te zijn om het bizarre van deze impasse te bewijzen. Jan Streuer, de technisch directeur van FC Twente, is een fatsoenlijk mens en als zodanig niet te benijden nu hij verwikkeld is geraakt in deze vuile oorlog met een club en een speler, die zich de kop gek hebben laten maken door een zaakwaarnemer, die zogenaamd maar één belang heeft (dat van de speler, uiteraard), maar in werkelijkheid vooral zijn eigen bankrekening wil spekken. Heel goed dus dat FC Twente niet meedoet aan dit vieze spelletje. Aan de andere kant: we hebben het hier over een passant, die bij zijn afscheid in de middencirkel ongetwijfeld hartstochtelijk het embleem van FC Twente zal kussen, uitsluitend omdat hij weet dat dat van hem verwacht wordt. Zijn naam zal nog één keer massaal gescandeerd worden, maar na drie wedstrijden in het nieuwe seizoen zijn we hem alweer vergeten, dus waarom zullen we ons druk maken. Bovendien: als je zonder een van je beste spelers probleemloos van Telstar kunt winnen, dan moet Ajax-uit toch geen punt zijn?
Peter Bonder
