Vijftien jaar geleden zakte hij op de late vrijdagavond van 3 februari in Jazzcafé De Tor in elkaar en stond nooit meer op. Hij was net binnen, had een paar biertjes gehaald bij de bar en wilde een plaatsje zoeken om samen met een mede-jazzliefhebber naar een concert te luisteren.

Ik kende Ton als collega journalist toen hij bij de Twentsche Courant chef van de sportredactie was en ik verslaggever was bij Radio Oost. Hij werd daarna manager van FC Twente, was dat ook een tijdje bij FC Groningen en werd daarna spelersmakelaar. Hij begeleidde oa Jaap Stam, Sander Boschker en Sander Westerveld. Zelf voetbalde ik met hem bij FC Circus, de excentrieke zaalvoetbalclub waarvan hij keeper was. Dat kon hij goed, hoewel zijn massieve lichaam hem daarbij goed van pas kwam. Overigens, niet alleen de tegenpartij, ook de scheidsrechter was zijn tegenstander. Het gebeurde vaak dat hij twee minuten straftijd kreeg, die na een protestkreet binnen een seconde verlengd werd tot vijf en soms na een nog luidere krachtterm tot tien minuten.

Maar wat zeker zo interessant was, dat was zijn passie voor jazz. Ik stelde hem soms op de proef. “Vind jij het nieuwste album van Dr. John ook tegenvallen, Ton?”

Dan keek hij me vuil aan en bromde: “Hou jij je nou maar bij Elvis Presley en Corrie Konings.”

Altijd leuk.

Ton bezat over de tienduizend lp’s en cd’s op jazz- gebied en ook talloze boeken. Die haalde hij vaak rechtstreeks uit de USA. Daarnaast had hij kasten vol sportboeken. Na zijn overlijden ging zijn neef Patrick in Tons appartement in hartje centrum wonen. Hij verkocht op enig moment een deel van de muziekcollectie. Na een verhuizing sloeg hij meer dan de helft op in een ruimte van de verhuizer. Daar brak een jaar geleden brand uit en was alles weg. Ook de boeken en andere spullen. Helaas.

De markante, eigengereide voetbalman Ton was vrijgezel. Hij is zestig jaar geworden. Bij zijn afscheid in de grote kerk op de Oude Markt droegen bekenden van hem zoals Henk Kesler, Theo Vonk, Johan Derksen en zijn neef Henk Brusse de kist.

Ik zie nog voor me hoe hij een paar zondagen eerder de trappen van het toenmalige Arke Stadion beklom richting zijn vaste plek bovenin. Heel erg moeizaam. Hij stopte drie keer. Dat was toen al een veeg teken. Op 5 februari 2006 begaf zijn hart het. Twee dagen na het concert in De Tor.