Voetbalcommentator Frank Kramer (71) heeft op bizarre wijze afscheid genomen van Eurosport. Omdat hij geïrriteerd was over de wijze waarop hij bij de zender moest vertrekken, deed hij van de wedstrijd tussen Portland en Atlanta United om het kampioenschap van de USA geen verslag, maar vertelde hij anekdotes en droeg hij een gedicht van Willem Wilmink voor. Zelfs bij een doelpunt bleef hij gewoon doorpraten over iets anders. Hilarisch natuurlijk.
Na zijn loopbaan als profvoetballer werd hij tv-presentator en weer later gaf hij commentaar bij voetbalwedstrijden. Dat kon hij niet zo goed, zo vond hij zelf ook, maar hij had altijd werk, de laatste 24 jaar bij Eurosport. Ooit haalde hij een halve wedstrijd lang de ploegen van Zwitserland en Oostenrijk door elkaar.
Dat soort voorvallen deden mij denken aan een wedstrijd in de eindjaren zeventig toen Kramer met Volendam in het Diekman-stadion aantrad tegen FC Twente. Ergens tijdens de wedstrijd riep speaker Frederik Klomp tijdens een blessurebehandeling een bericht om. Een zekere Willem Vierhout moest meteen naar zijn huis in Driebergen gaan, omdat zijn vrouw op het punt stond te bevallen van een tweeling. En terwijl Klomp dat bericht voorlas, zakte Kramer ergens verderop door zijn knieën, omdat hij een enorme lachbui kreeg. Enkele seconden later stond hij weer op en ging de wedstrijd ook weer verder.
Na afloop vroeg ik hem (ik liep hem toevallig tegen het lijf in de hal van het stadion) waarom hij zo moest lachen om het bericht van de speaker. Hij vertelde: ‘Ik heb een vriend in Amsterdam die tijdens elke uitwedstrijd van Volendam naar het stadion belt, waar ik op dat moment voetbal, met een bericht dat meteen omgeroepen moet worden. Daarmee brengt hij mij een soort van groet. Ik herken altijd meteen zijn berichten. Deze keer Vierhout, Driebergen, tweeling. Dat was tot nu toe een van de leukste en daarom had ik zo’n plezier’, zei Kramer en schoot opnieuw in de lach. Nagenietend liep hij het stadion uit, op weg naar de spelersbus van Volendam.
