Melina Luijendijk is na een dienstverband van vijf maanden gestopt als commercieel directeur van MVV vanwege het verschijnen van een pikante foto, die genomen is op een particulier themafeestje. Ze staat erop afgebeeld in een purperkleurig corset, met jarretels en op hoge zwarte leren hakschoenen. Je zou dus zeggen: gebeurt er een keer wat spannends in Maastricht, altijd maar André Rieu op het Vrijthof begint ook eentonig te worden, is het wéér niet goed. Gelukkig waren de spelers van MVV solidair door in Leeuwarden met 5-2 van Cambuur te verliezen, maar het blijft een zuur besluit, hoewel ze er zelf kennelijk vooral zoete herinneringen aan koestert, getuige haar vaarweltekst: ‘Het is met een glimlach en een traan dat ik afscheid neem van MVV. Ik ben heel even onderdeel geweest van iets groter dan mijzelf en dat is een onvergetelijke ervaring.’ Zulke woorden zullen in de Johan Cruyff Arena niet gebezigd zijn bij het vertrek van Maurits Hendriks als Chief Sports Officer bij Ajax. Vrijwel niemand wist wat die functie nou precies inhield, iets met de jeugd en met de vrouwen, maar wel algemeen bekend was de voortzetting van het bestaande beeld in Amsterdam: weinig mensen hebben zich in de Nederlandse sportwereld zo intens gehaat gemaakt als Maurits Hendriks.
Dat is al begonnen toen hij hockeykeeper was bij Almelo en DKS, waar hij herinnerd zal worden als een onuitstaanbaar bijdehandje dat het altijd beter wist en na de wedstrijd in zijn eentje met een rietje aan een flesje chocomel zat te lurken. Als bondscoach van de Oranje-heren won hij weliswaar veel, maar vanwege zijn gekmakende perfectionisme werd hij nooit populair en als Chef de Mission van NOC*NSF liet hij het compleet uit de hand lopen met zijn feodale kleuterbehandeling voor Yuri van Gelder en het uitvinden van de losersvlucht. Alle atleten van Nederland haalden opgelucht adem toen hij vertrok naar Ajax, waar hij zich zelfs voor 020-begrippen dermate dominant en arrogant gedroeg, zonder ook maar iets te leveren, dat hij er na ruim een jaar alweer wordt uitgeknikkerd. Michael van Praag houdt het namens de Raad van Commissarissen nog netjes:
‘Wij danken Maurits voor zijn enorme inzet en in de korte tijd dat ik met hem heb samengewerkt, heb ik kunnen ervaren hoe toegewijd hij is en hoe hij met zijn analytische denkvermogen nieuwe structuren heeft kunnen introduceren. Wij wensen hem alle succes toe in zijn verdere carrière.’ Nee, Michael, daar meen je helemaal geen bal van, en dat weet je zelf ook maar al te goed. Wat je eigenlijk had willen zeggen is dit: ‘Beste mensen, jullie willen niet weten hoe blij we hier waren toen bekend werd dat die hockeylul zou optiefen. We hebben hem allemaal leren kennen als een enorme zeikerd en een geweldige klier, die zichzelf verschrikkelijk goed vond en alleen maar aan zijn eigen belangen dacht. Het had niet langer moeten duren of iemand had hem van de bovenste ring geduwd. Mochten er nog clubs zijn die hem wel zien zitten met zijn mooie praatjes, één ding: trap er niet in. Wát een eikel. PS: voor onze vrienden van Feyenoord maken we uiteraard graag een uitzondering. Prima gast, die Hendriks.’
Peter Bonder
