SV Enter is een voetbalvereniging. Zeggen ze. Er zijn zoals in de meeste dorpen in Enter twee voetbalclubs. Nog wel. Er bestaat namelijk ook een club die Enter Vooruit heet.Het zijn clubs van marskramers, ganzenhoeders en zompschippers. Al is dat een kwestie van tijd, die twee clubs, want door een mix van afnemende clubliefde en toenemende desinteresse bezwijken de zuilen. Dat valt op elk maatschappelijk erf waar te nemen. Steeds meer kerken staan leeg. En in Enter zijn zelfs de muziekverenigingen samen gegaan, waar ze voorheen heel uiteenlopende noten op hun zang hadden.
Het is verschraling, meneer. En een veeg teken aan de wand mag ook de erosie worden genoemd die plaatsgrijpt in het caféwezen. De ene na de andere kroeg geeft de geest. Ook een teken aan de wand. Zelfs in dat chapiter wringt het.Veel schenkhuizen sluiten de poorten, Als zelfs Anré ten Berge van De Kröl de deur in het slot gooit wordt een tijdperk afgesloten. Er komen nar moet worden gevreesd appartementen te staan, inzonderheid appartementen voor ouderen. De toog verdwijnt, de jukebox valt stil, de horeca blijft, maar Ach, dat biljart,van Willem spoedig een herinnering.
In het huis van de Enternaar wonen de denker en de doener. Ze worden elke dag aangevuurd door een onbestemd verlangen. Er huist in zowat iedere boorköttel tussen Krompatte en Werf zowel een kluizenaar als een globetrotter. Dat lijkt tegenstrijdig, maar is het niet. Maar dan moet je ze wel kennen, die Enternaren. Dat heeft tijd nodig. Zo besef je, als je er een eentje trappeert, een merkwaardige tweeslachtigheid in hoofd en hart. Zo kijkt hij je eerst even aan met de blik van ‘Wat muj van miej?’ om daarna te zeggen ‘Wat woj dreenkn?’.
Met zijn ene oog tast de Enternaar de wondere sterrenhemel af, met het andere inspecteert hij onrustig de knippe in de bokse. Zijn ziel hunkert naar het avontuur om den brode, voorbij de horizon, met in elk zien een zucht. Dat is wat ze aan de andere kant van de paal met die schone doch onvertaalbare lettercombinatie Sehnsucht noemen. Verlangen naar iets groots, iets onbestemds, en dan ook nog in het kwadraat.
Overigens is niet alles anders in Enter. De kerken ontvolken ook hier, kroegen worden huizen, ook in Enter – een dorp van weemoed en verlangen. Zo is Heimerikx nog slechts een straat, geen herder meer, bij gebrek aan kudde, enkele schapen uitgezonderd. Het ging van Langerak naar Korterik. Het ene na het andere historische café sluit de deuren. En de tijd dat Siepel niet slechts een ui was, maar vooral een kok in Het Reggedal, is om het met J.C Bloem te zeggen voorbij en voorgoed voorbij. Ach ja, zelfs Majafra treedt niet meer op.
Niet alles wat nieuw is, hoeft niet per definitie verderfelijk te zijn, ook dat leert de geschiedenis, want bouwzucht en innovatie kunnen prima zonder een potkachel in keuken met een blauwwitte tegeltje en pruttelende koffie. Er blijft veel om trots op te zijn. En dat zijn ze ook in Enter.
Ooit noemde ik die ganzenhoeders, die borstkloppers en die vrijbuiters eigenzinnig. In de Vrijstaat Enter erkennen ze de gemeente met onverholen moeite, want ze horen noarns biej. Allenig biej zichzölf. Ze redden zichzelf wel, waar ze ook zijn.
Wierden vinden ze een verzameling huizen, inclusief een zogenoemd gemeentehuis. Dat noemen ze in de geest van Peter Stuyvesant NEW ENTER. Alles is NEW, maar dan wel in oude zakken. Wij zijn Wierden niet, wat nou New York, dit is Eanter. Ofnietan?
Overigens broeit er van alles in Enter, ook onderlinge twisten en hoogoplopende controverses, maar zodra het volk van Goor, Rijssen, laat staan het volk van Wierden iets van Enter zeggen sluiten de stamvolken van Noordeinde tot Zuideinde de gelederen. Dan zegt heel Enter: ‘Laat ze in Wierden maar gewoon werken en het echte ondernemen aan ons overlaten.’ Dat kan allenig mear in Eanter.
En ze weten ze dat er meer is dan wat je met het blote oog kunt zien. En daarom trekken Enternaren er vanuit hun beslotenheid nog altijd op uit. Vanwege dat onbestemde verlangen, gehechtheid naar de oale groond in combinatie met diepe verlangen. Noem met maar Sehnsucht. SV Enter bestaat honderd En heeft dat op zien Eanters gevierd. Dan heb je de meeste ballen wel een keer geraakt.
Han Pape
