Wie oh wie

Geplaatst op 27 mei 2019 door Gijs Eijsink   ·   3 Reacties

Negen dagen geleden zou Theo Koomen 90 jaar geworden zijn. De legendarische verslaggever heeft deze gezegende leeftijd bij lange na niet gehaald, want hij was bijna 57 toen hij op 5 april 1984 in Schermer dodelijk verongelukte. Koomen was bijna thuis na een lange rit vanuit Enschede waar hij verslag had gedaan van FC Twente-MVV (1-2).

Toen ik 20 jaar na zijn dood in de Twentsche Courant Tubantia in de toenmalige column Eintracht Pappenheim nog eens aandacht besteedde aan dat tragische ongeluk, kwam er een buitengewoon belangrijke discussie op gang over wie in het Stadion Diekman vlak voor het vertrek van Koomen naar zijn huis in Wervershoof, als laatste met de beroemde reporter gesproken had.

Het grappige was dat meerdere bezoekers van de wedstrijd destijds claimden dat zij vlak voor de fatale terugreis van Koomen nog een enkel woord met hem gewisseld hadden.
Martin Peters, de archivist van FC Twente, beweerde met grote stelligheid dat hij de laatste was geweest. ‘Ik liep nog even met Theo mee naar de auto, omdat hij me zijn nieuwe visitekaartje wilde geven. Ik gaf hem een hand, waarna hij in de auto ging zitten’, vertelde Peters mij.

Maar een dag later meldde Nardus van der Werf – net als Peters bestuurslid van de Vriendenkring –   zich bij mij met de mededeling dat Koomen door hem, zijn vrouw en de heer Walhof van de gemeente Enschede, was uitgezwaaid.

Kandidaat nummer 3 was de heer Bert Hassink. Hij zei: ‘Ik kan uiteraard niet geheel zeker weten of ik de laatste was, feit is wel dat zijn auto naast die van mij stond. We zijn tegelijk vertrokken en hebben elkaar dag gezegd. Theo had een leenauto en bij aankomst op Het Diekman wist hij niet waar de lichtknop zat. Hij kon dus zijn lampen niet uitdoen. Ik weet nog dat ik hem toen nog geholpen heb.’

Weer een dag verder belde Ton van Dalen mij op om klaarheid te brengen in de discussie over wie het laatst met spraakwaterval Koomen gesproken had. ‘Ik weet het nog goed’, zei Van Dalen. ‘Het was al na middernacht. Koomen kwam bij me in het spelershome. Hij had nog een tijdje nagezeten in de persruimte. Toen hij naar huis wilde, kon hij het stadion niet uit. De deuren zaten al op slot. Ik heb toen de deur opengedaan. “Doe voorzichtig”, zei ik nog tegen hem.’
Van Dalen was destijds manager van FC Twente.

Nee, we zijn er nog niet. Lucas Koops belde mij destijds ook. Hij was degene die wij zochten, dacht hij. ‘Ik weet het nog goed’, vertelde hij. ‘Theo wilde vertrekken, maar vergat zijn polstasje. Ik wees hem daarop. Oh ja, zei hij, goed dat je het zegt. Anders kom ik niet thuis. Daarna ging hij naar buiten. Ik zie nog zo voor me hoe hij wegreed.’

Collega Leon ten Voorde weet ook zeker dat hij Theo Koomen als laatste gesproken heeft. Hij was er als jonge supporter bij toen de populaire reporter in zijn auto stapte en wegreed.

Dat was april 2004.
In 2017 vertelde verslaggever Sierd de Vos dat hij en Koomen op de parkeerplaats aan de A1 bij Stroe hadden afgesproken en van daaruit samen naar Enschede waren gereden in de auto van Sierd. Na de wedstrijd reden ze samen terug naar Stroe.

De kans is dus groot dat De Vos de man is geweest met wie Koomen de laatste woorden heeft gedeeld.
Maar voor hetzelfde geld heeft Koomen daarna onderweg nog ergens getankt. Dat zou je kunnen opmaken uit de woorden van Lucas Koops.
Kortom. We zullen er nooit achter komen met wie Koomen als laatste nog een paar woorden gewisseld heeft. Dat hij desondanks moge rusten in vrede.