Het zit er bijna op: het meest omstreden WK in de geschiedenis van het voetbal. Van de FIFA en Gianni Infantino zijn we nog lang niet verlost, en neemt u van mij ook maar aan dat we in 2030 gewoon naar Saoedie-Arabië gaan, maar deze gênante vertoning duurt gelukkig nog maar een paar dagen. Hoogste tijd dus om de voorlopige eindbalans op te maken, met het overzicht van mijn persoonlijke WK Flop Drie. Komt ie:
3. Abdelkader Benali
Geen misverstand: van mij mag Marokko het toernooi winnen, ze voetballen geweldig en met een groot hart voor hun land. Des te kwalijker was de uitspraak van schrijver Abdelkader Benali op twitter: ‘De gretigheid waarmee ontoelaatbaar hooliganisme op het Mercatorplein, bij mij om de hoek, wordt aangegrepen om onversneden Marokkanen-haat te ventileren laat zien dat racisme graag de kop opsteekt wanneer het daar de kans voor ziet. Walgelijk.’ En dat wordt dan gezegd door de man die vanwege het verspreiden van anti-semitische ‘grappen’ vorig jaar de uitnodiging om op 4 mei te spreken moest inleveren. Ik hoop dat hij heeft gekeken naar de aflevering van Oranjewinter, waarin Mohammed Hamdi (ex-directeur van ADO Den Haag) korte metten maakte met de relschoppers: ‘Gebrek aan sociale controle, dit zouden ze in Marokko nooit in hun hoofd halen.’ Abdelkader Benali is vergelijkbaar met boerenkiller Tjeerd de Groot van D66: ze spugen in de bron waaruit ze gedronken hebben en nemen wat al te graag het woord ‘racisme’ in de mond.
2. Brazilië
Iedereen die ooit Pele heeft zien spelen zal zich letterlijk groen en geel hebben geërgerd aan die achterlijke dansjes na elk doelpunt van de Brazilianen op dit WK. ITV-analist Roy Keane vond ze ‘respectloos naar de tegenstander’ en ik ben het volledig met hem eens. Weg met al die aanstellers die in blinde aanbidding het begrip ‘Selecao’ kwijlen, maar niet willen zien dat crimiclowns als Antony en Neymar smerige matennaaiers zijn die de monumentale erfenis van pure tovenaars als Pele, Gerson, Rivelino, Socrates en Cafu (142 interlands, drie WK-finales) bezoedelen en verkwanselen. We mogen de helden van Kroatië eeuwig dankbaar zijn dat ze deze laffe bedriegers hebben uitgeschakeld.
1. Louis van Gaal
Valentijn Driesen van De Telegraaf (niet mijn krant) stelde de enig juiste vraag aan Memphis Depay: of hij de bondscoach ook zag als die oom voor wie je je schaamt op verjaardagen. Ik weet het antwoord wel. Louis van Gaal probeerde de show te stelen, Willem Vissers van De Volkskrant (wel mijn krant) noemde het zelfs ‘charmant’ en ‘cabaretesk’. Nee! Hij heeft zich schandalig misdragen door spelers af te lebberen en journalisten af te zeiken, maar intussen grote leugens te verspreiden: we zouden geen goede buitenspelers hebben. O nee? Arnaut Danjuma speelde het hele seizoen prima wedstrijden voor Villareal in de Primera Division en de Champions League (zes doelpunten). Louis van Gaal koos voor Noa Lang, bankzitter bij Club Brugge en ex-speler van Ajax. Deze bondscoach heeft het Nederlandse voetbal een uitzonderlijk slechte dienst bewezen door zichzelf op te hemelen als de grote ziener die het helaas verkeerd zag, met als resultaat een waardeloos WK. Waar bleef hij met zijn profetische penaltywijsheden, waarom hebben we maar twaalf minuten leuk Nederlands voetbal gezien? Vanuit zijn luchtkasteel op drijfzand klonk allemaal grootspraak waarmee hij alleen maar de verkeerde speler (Lionel Messi) motiveerde. Oftewel, om met Herman Kuiphof te spreken (én met Valentijn Driesen): ‘Zijn we er toch weer ingetuind!’
Peter Bonder
