Hij is een sieraad voor de club, een ware ambassadeur. De aanvoerder van FC Twente die ooit gewend was om met grote spelers als Bryan Ruiz, Blaise NKufo, Kenneth Perez, Nacer Chadli en Theo Janssen te voetballen en die destijds vedetten van grote Europese clubs de bal afnam of vervelend voor de voeten liep of op een andere manier te slim af was, heeft alweer 250 keer het shirt van FC Twente gedragen. En hij deed dat altijd waardig, vol passie, met hart voor de club en de regio, of het nou in Sint Petersburg was, in Mlada Boleslav, in de Kuip of in Oss.
Wout Brama werd landskampioen met de club, won de beker, was een der uitblinkers van de FC op fameuze grasmatten in allerlei Europese landen en droeg een keer of drie het Oranje shirt. Maar de 250ste competitiewedstrijd speelde Wout in Oss. En dan weet je het wel. Dat is de KK-divisie. Dat is een niveau lager dan de eredivisie en gezien de wedstrijden die we voorgeschoteld hebben gekregen tot nu toe, is het niveau een kilometer lager dan de eredivisie. Veel lager dus, bedoel ik te zeggen. Dat is eigenlijk beneden de stand van Wout. Niettemin leverde deze wedstrijd hem nog een uniek FC Twente-record op. Hij is nu de enige die een kampioenschap, een beker en een periodetitel achter zijn naam heeft staan. Ook daarom is Wout uniek.
Uiteraard had Wout de 250ste competitiewedstrijd liever in de Johan Cruijff Arena gespeeld of in de Veste tegen PSV of voor mijn part FC Groningen, maar het is niet anders. Een van de mooiste sieraden van de FC aller tijden speelde die jubileumwedstrijd in Oss waarvan een aantal erg domme relschoppers het feest ook nog bedierven door zich te misdragen, waardoor de wedstrijd een tijdje onderbroken werd.
Zou het Wout trouwens een zorg zijn geweest om uitgerekend bij Oss dat nog nooit in de eredivisie heeft gespeeld, de mijlpaal van 250 te bereiken? Ik denk het niet, want hij verbeeldt zich niks en bovendien vond hij de 2-0 zege veel belangrijker, zodat voor hem en het vreemdelingenlegioen om hem heen de rentree in de eredivisie weer wat dichterbij kwam.
Overigens als je al zijn officiële wedstrijden (beker, Europese en Intertoto) bij elkaar optelt, staat de teller al op 342. Dat is een heel mooi aantal, temeer omdat hij met afstand recordhouder is qua Europese wedstrijden. In die lijst staat de geboren Almeloër op 64. Douglas Franco Teixeira (herinnert u zich deze stoere, sterke stopper nog) staat op de tweede plaats met 56, gevolgd door Kees van Ierssel en Kick van der Vall met 47, de mannen uit de succesvolle eindjaren 60 en beginjaren 70.
In het magazine Zilver, dat aanstaande maandag weer verschijnt, komt Wouts moeder Ellie aan het woord. Dat Wout een goede voetballer zou worden, verraste Ellie niet. ‘Wout heeft altijd een goed balgevoel gehad. Hij kon al heel vroeg een bal op de goede manier laten stuiteren en wegschieten. Maar eigenlijk blonk hij vroeger in alle sporten wel uit. Je weet natuurlijk nooit of ze het gaan redden. Maar Wout is een echte doorzetter, die kan zich heel veel ontzeggen. In de topsport moet je volwassen zijn en dat is hij’, aldus Ellie Brama.
Wat hebben we daar eigenlijk nog aan toe te voegen?
