Noa 37 joar mos et der toch ne moal van kommen; ik meug met noar ne wedstried van FC Twente. Verleden zundag was et zowied, Twente tegen Utrecht. Ik mos et nog zeen. Mer beniejd wa’k wal, dat wa’k. Allens ne keer metmaken, ja. Rond ’n middag dee’w verzameln bie Spekhorst in Riessen. De eersten greune piepkes gungen rond.
Achterin de busse was nog plek. Woerumme begreep ik later: ik had de twee onmundige kasten van luudsprekkers op de achterbanke neet ezeen. En ze dreeien doar gin Beethoven. Wiej denzen oaver de A1, zu’k plearen! Nog mer ene knöttern, dat verdeuft wat. Ne tweede ronde binnen dat halve uurke sleug ik toch mer of. Wiej stappen de woarme busse oet. Metene sneed oe nen iezig kolden wind um de oren.
Bie et stadion leup ne grote mennigte. Dartigdoezend man, heuren ik. De betonnene trappen langs de boetenkanten bleven de leu mer opklimmen, et was net den videoclip van Daft Punk’s Around the World (of dee tekening van Esscher), mer dat zea’k mer neet hardop.
Wat was et der kold. ‘Ha’j mie ’n zommerdag neet met können vroagen?’ vreug ik nog. De oldgedeenden hadden mutsen, handsken, dikke jässe, ene leup der zelfs in ne skibokse. Zee wal. Ik har in ieder geval de thermosökke nog an en gelukkig ha’k nog ne kappe an et vest. Mer kearl wat kold. En dan geuten ze der ook nog voordan kolden beer in.
Wiej leupen der zo es umhen richting fanshop, want een extra mutsken zol wal fein wean. Den bleek dichte te zitten, want et klearmoark was oawer ’n kop egoan. Dat dat in disse umstandigheden ne mooie dubbelzinnige zegswieze was, dachten ik toen nog neet oaver noa. Iets terugge zaggene wiej de möage van Vak P ook nog veilig achter et gaas.
Bie Vak J noar binnen, trappe op en toen stundene wiej inenen boaven et veld. Vuur de tellevisie krie’j nooit met wo groot dee enorme kiste is: onder, boaven, vuur achter, links en rechts zit volk. Rechts oet ’n hook klunk verdan gebökker en gebear, doar zat Vak P. Wat ne sfeer! Iej zollen hoaste vergetten dat der op et veld ook nog kearlkes tegen nen bal antreuden. Dee deden good öar beste, mu’k zeggen. Met zonne keuldte wol ik ook wal lopen ja. In de verlenging van de eerste helfte, do as de eersten al in de bene warren, kleien der ene van “onze jongs” ’n bal bie Utrecht in de töwwe. 1-0.
In de röste halen ik der ons wier ’n poar. “Ooh wat mooi da’j uns dee ekocht hebt,” zea nen langen kearl met een aksent wat ik eerst neet good kon plaatsen. Et was wal plat, mer toch met een apart slag. Et bleek nen Australischen Achterhoker, den as met zienen zönne hier op bezeuk was. In et honk was et lekker woarm, wiej stonnen kort bie ’n tap en kearl wat wör et gezellig dee tweede helfte. Van de hele wedstried he’w anders neet völle mear ezeen. Hoven ook neet, want et lukken der wal umme: 2-0.
Of ik nog ne seizoenskaarte nemme? Joa, op et zommer.
Martin ter Denge
