Kijkend naar Heracles-PEC Zwolle (2-1) viel me al meteen een klein manneke op in zwartwit shirt. Luca de la Torre is de naam. Dat klinkt Frans. Maar hij is van Spaanse afkomst en heeft een Amerikaans paspoort. Hij kwam van Fulham, maar had daar slechts een handjevol wedstrijden gespeeld. Waarschijnlijk stond De la Torre (22) tot afgelopen zondag in de top-5 van meest onbekende eredivisiespelers. Toch had hij al 22 keer meegedaan, vaak als invaller, maar ook vaak als basisspeler. In de tweede wedstrijd van het seizoen stond de kleine man al in de eerste elf. Hij was mij ook wel opgevallen als ik wedstrijden keek van de Almeloërs, maar ik zag nog steeds niet waarom hij een meerwaarde zou kunnen zijn.
Ik las gisteren dat Heracles hem niet live had kunnen bekijken toen hij in de markt was. Niettemin had de staf na een paar trainingen cq oefenwedstrijden genoeg gezien.
De la Torre kon wel eens een groeibriljantje worden, waar de Almeloërs altijd tuk op zijn. Het was aanvankelijk nog even zoeken naar de juiste positie en die is nu ook gevonden. De aanvaller is een verdedigende middenvelder geworden en dat is inderdaad de juiste plek.
Ik vond De la Torre een openbaring, zondag. Bijna alles wat hij deed was goed. Ballen onderscheppen en op de juiste wijze naar een aanvallende medespeler verplaatsen. Een meester in positie kiezen. Het leuke was ook dat hij een aantal keren aan de basis stond van kansrijke momenten van de thuisclub, zoals in de beginfase toen Sinan Bakiş twee keer een grote kans miste.
Dat hij à la Bep Bakhuys de winnende goal scoorde, was de kroon op het werk dat hij zo goed verricht had.
Leuke voetballer, goed gescout. Ik ga vaker op hem letten voortaan.
Een speler die je met druk op de bal door de tegenstander kunt aanspelen, hij weet dan altijd de oplossingen. Hij heeft altijd het doel om de bal vooruit te spelen ipv balletje breed of naar achter. Een pareltje in wording die volgend jaar onder Wormuth nog beter wordt en dan weer voor een mooi bedrag vertrekt.