ENSCHEDE – De tranen van geluk vloeiden nog net niet bij Heracles Almelo. De 3-2 zege op FC Twente stemde immers tot grootse euforie en het feest werd groots gevierd. Voor de tweede keer in de historie won de club een uitduel in Enschede. Het was 27 jaar geleden en nu kwam het als een verlossing. Het was een zege uit het hart, zo bleek.
In de schreeuw van Hendrie Krüzen, bij binnenkomst na de overwinning, zat werkelijk alles. De opgekropte frustratie vond na een periode van bijna drie decennia op Enschedese grond zonder zege eindelijk een uitlaatklep. Uitgerekend hij opende op 22 september 1985 de score. John ter Mors, een Enschedese postbode, maakte het destijds met twee treffers af. Krüzen glunderde nu, als assistent van trainer Peter Bosz, misschien nog wel meer dan ooit tevoren. Voor Heracles was het te lang geleden. En terwijl resten van het gezang uit het Almelose vak de catacomben binnendwarrelden, was die trots even groot bij de spelers die van oorsprong totaal geen binding met de streek hebben. Zij voelden in de voorbijgaande weken hoe belangrijk deze wedstrijd was. ‘Ik kom zelf niet uit Almelo, maar woon er nu wel. Twee weken lang kreeg ik via sms’jes en Facebook niets anders te horen dan dat we er in Enschede moesten staan. Dat is gebeurd’, klonk Alkmaarder Ben Rienstra vol vreugde. ‘Dit was een absolute teamprestatie. In de rust zei de trainer dat hij trots was op ons spel. We wilden het zo lang mogelijk doorzetten, maar als we het niet meer vol konden houden, hadden we afgesproken in te zakken. Het vergt veel, om zo te blijven spelen tegen zo’n team. Maar gelukkig hielden we het vol. Eigenlijk konden we het spel van de eerste helft vrij gemakkelijk doorzetten. Als de aanhang van FC Twente begint te fluiten, weet je dat je het goed doet’, concludeerde Rienstra met een glimlach.
Die non-verbale uiting werd door het Almelose kamp breed gedragen. ‘Ik denk niet dat ik in Oldenzaal met open armen wordt ontvangen’, luidde de eerste zin van Tim Breukers. Oldenzaal is een Enschedees bolwerk . Zijn vrienden zijn fans van FC Twente. Breukers genoot nooit een betaald voetbal-opleiding, maar heeft zich bij Heracles opgewerkt tot een stabiele rechtsback. Voor twee seizoenen terug had hij snelheidsduivel Miroslav Stoch in de zak, maar overheerste de somberheid na de 2-0 nederlaag. Vorig seizoen had Heracles helemaal niets in te brengen in Enschede. Het werd 5-0. Maar nu, na de 3-2 zege, was zijn vertoning tegenover Ola John, die telkens werd afgestopt door de verdediger, meer dan bevredigend. ‘Het telt niet als je verliest. Nu pakken we hier drie punten en dan sta je hier met een heel ander gevoel’, glunderde Breukers, die in Almelo met de week beter wordt. Wanneer hij voor het laatst werd weggespeeld door een vleugelaanvaller? Een lange stilte. ‘In de play-offs tegen FC Groningen door Dusan Tadic, eind vorig seizoen. Toen wist ik telkens niet wat hij zou gaan doen. Ja, dat is een tijdje geleden.’
Het middenveld floreerde, de verdediging hield knap stand tegenover FC Twente, maar de aanval maakte het karwei uiteindelijk af. Samuel Armenteros bereidde de openingstreffer van Everton op fraaie wijze voor. De Cubaanse Zweed liet zien een aanspeelpunt te zijn en worstelde zich negentig minuten lang een ongeluk tegen de fysiek sterke achterhoede van de Enschedese club. Het was niet voor niets. ‘Ik ben helemaal leeg, dit kwam puur uit m’n hart. Het was de wil om te winnen’, zei de spits na afloop. Zelfs na de verfrissende douche oogde hij nog vermoeid. ‘Die 5-0 van vorig seizoen zat nog achterin m’n hoofd. Bij het eerste fluitsignaal dacht ik daar aan. Dat hebben we vanavond aardig rechtgezet’, oordeelde hij met gevoel voor understatement. Toch won de adrenaline het van de uitputting. ‘Ik heb nog wel zin een feestje, maar ik weet niet of er in Nederland iets te doen is op vrijdagavond?’
Zelfs Everton was niet meer in staat zijn tweede treffer, en de feitelijke beslissing in de wedstrijd, te vieren zoals voorbereid. ‘Ik was kapot. Die salto van afgelopen week tegen PSV (1-1, red.) zat er niet meer in. Wel het dansje’, zei de Braziliaan over zijn Zuid-Amerikaanse heupbewegingen. ‘In de rust zaten we in de kleedkamer met het gevoel: hier kunnen we winnen. Het is prachtig voor onze supporters, voor de club en voor ons dat het gelukt is.’ Rienstra verwoordde de zege het meest realistisch. Het was niet alleen een hoogtepunt sinds lange tijd op het grondgebied van de buren, maar ook de eerste uitoverwinning van het seizoen op natuurgras. En daar kunnen ze bij Heracles op voortborduren. ‘Het kan een heel mooi seizoen voor ons gaan worden. We strijden nog volop om het linkerrijtje en dit resultaat nemen we als gevoel mee in de halve finale van het bekertoernooi tegen AZ. We hebben vandaag laten zien niet kansloos te zijn. Dit was een fantastische avond.’
Foto: Feest op het veld. Links Darl Douglas, naast hem doelpuntenmaker Everton, dan Lerin Duarte en Samuel Armenteros
(Foto TwenteSport.com)
