Wil je net aan een column beginnen over de wedstrijden van Oranje als het bericht binnenkomt dat Herman Morsink is overleden. Daar wil ik graag even bij stil staan, want ik heb hem gekend en had een goede band met hem. De sympathieke oud-voetballer van Heracles was al een tijd ziek. Hij leed aan de ziekte van Parkinson. Herman is op enkele dagen na 78 jaar geworden.
Ik zie op internet dat de vader van Eddy Zoey is overleden. Dat is ook zo, want Eddy is een zoon van Herman, maar ik had het toch liever omgedraaid. Gewoon In memoriam voormalig topscorer Herman Morsink. Want de vader van Eddy was in de jaren zestig een zeer goede voetballer, die gevreesd werd in het hele land, in ere- en eerste divisie. Daar kunnen de Heraclieden uit die tijd genoeg over vertellen.
Zelf heb ik hem als jonge voetbalfan maar een paar keer zien voetballen bij Heracles. Doelpunten maken was zijn hobby. Als Heracles in de aanval ging zag je meteen de ware aard van de echte midvoor Morsink. Hij probeerde zich te ontdoen van zijn opponent, liep zich vrij, bood zich aan en was gevaarlijk en dreigend. Mar je kon hem ook in de dekking aanspelen. Hij liet zich niet gemakkelijk van de bal zetten. Koppen kon hij ook goed. Er zijn wonderschone doelpunten van hem bekend die hij met zijn hoofd gescoord heeft.
Wel was hij nogal vaak geblesseerd, waardoor hij op relatief jonge leeftijd is gestopt bij Heracles. Hij was pas 31.
Later leerde ik Herman persoonlijk kennen toen hij trainer was geworden. Ik herinner me nog dat hij De Zweef naar de hoofdklasse bracht met mannen als Jannink, Souverijn, Machielsen, Heuver, Wennemers en Hegeman. Geduldig legde hij altijd zijn strategie uit. Hij is bij verschillende amateurclubs in dienst geweest als trainer, bij DES zelfs twee keer. Geen enkele wanklank, nergens.
De laatste keer dat we elkaar tegenkwamen was een aantal jaren geleden op de Markt in Hengelo. De klik was er meteen weer. Ik vroeg hoe het met hem ging (ik wist dat hij ziek was). Hij gaf antwoord en vroeg vervolgens naar mij en naar mijn werkzaamheden. Aimabele man. Hij rust in vrede, dat weet ik zeker.
Mijn gedachte aan Herman Morsink is nog altijd nog de wedstrijd Heracles – De Graafschap in de jaren ’60. De Graafschap met o.a. Guus Hiddink in de gelederen. Heracles had toen geen hoog hek langs het veld maar alleen de boarding waar je zo overheen kon springen. In die bewuste wedstrijd kreeg Herman het aan de stok met de verdediger van De Graafschap, een knokpartij wat het gevolg, publiek op het veld en de chaos was compleet. De wedstrijd werd stil gelegd en het gevolg was dat er bij de volgende thuiswedstrijd een hoog hek om het veld stond terwijl het Heracles financieel helemaal niet uit kwam. Als ik aan Herman denk, denk ik aan die legendarische wedstrijd.