‘Kijk. Een zoon!’

Geplaatst op 1 oktober 2018 door Gijs Eijsink   ·   1 Reactie

Zondagmiddag kwart over 12. Heracles – FC Emmen begint.  Ik let op Reuven Niemeijer, de man die vorig jaar succesvol was bij de thuisclub met een aantal fraaie goals. Er waren wedstrijden bij dat hij de meeste kilometers maakte en dat je je desondanks zo nu en dan afvroeg of hij nog wel meedeed. Maar dan dook hij even later ineens in het strafschopgebied van de tegenstanders op en scoorde hij. Reuven (foto) was een aanvallende middenvelder die een neusje had voor de juiste plek op het juiste moment in de zestien van de opponenten. Hij werd er topscorer mee. Niettemin verhuurde Heracles hem aan Emmen. Dat gebeurde op 31 augustus.

Een prominente Heraclied vertelde mij vorige week dat Heracles hem volgend seizoen op zeker terughaalt, want de club ziet wel degelijk toekomst in de Hengeloër. Hij is overigens de eerste eredivisiespeler met de roepnaam Reuven.  Momenteel zijn er maar elf Nederlanders met deze Hebreeuwse voornaam. Het betekent: “Kijk, een zoon!” Ik zocht het even op. Staat allemaal op internet. Maar dat terzijde.

Ik volg de wedstrijd en dus in het bijzonder Reuven en wil weten hoe de sluipschutter bij Emmen functioneert. Hij kent de jongens van Heracles, hij kent iedere kunstgrasspriet, de kleedkamers en waarschijnlijk ook de supporters op de eerste rijen. Hij is nog steeds eigendom van de zwartwitten, nochtans moet hij ze zien te verschalken. Dat kan in een sport die zich afficheert als topsport, maar af en toe regels bedenkt die niks met topsport te maken hebben. Reuven was al aan het seizoen begonnen als Heraclied en mocht na een paar weken toch weg. Hij ging naar Emmen. Zondag reed hij via Almelo naar Emmen om daarna met de spelersbus van Emmen terug te rijden naar Almelo.

Na 1 minuut breekt Anco Jansen uit over links. Reuven (die links in de aanval geposteerd staat), rent als een speer naar de zestien van Heracles, maar hij krijgt de bal niet. Even later tackelt hij Alexander Merkel en moet dan een tijdje wachten op een bruikbare bal, want Heracles heeft het op de heupen. Twee doelpunten achter elkaar. De ploeg uit Drenthe heeft niet in de gaten dat Heracles ahw met twee linksbuitens tegelijk speelt, Peterson en Kuwas. Als Peterson, de TGV van Heracles, de 2-0 maakt, buigt Reuven op de middenlijn zijn hoofd. Als hij het in de schoot had kunnen leggen, had hij het ook gedaan.

Vervolgens ontwikkelt zich een kat-en-muis-spelletje. Heracles maakt van de wedstrijd een training. Doelpunten maken ze niet meer. Heel wonderlijk, want 4-0 zou beter zijn en verstandiger. Reuven krijgt haast geen ballen, maar is na 34 minuten toch nog dicht bij een doelpunt. Hij krijgt weer moed en gaat drie minuten later bij een hoge bal een kamikazeduel aan met Janis Blaswich, de Almelose keeper. Hij blijft liggen, is buiten bewustzijn, komt weer bij en voelt aan zijn schouder. Pijn. Veel pijn. Vier minuten later gaat hij onder groot applaus per brancard het veld af. Dat wil je niet, nota bene in je eigen voetbalhuis, maar het gebeurt wel.

Ver na de wedstrijd horen we dat hij een hersenschudding heeft en een gekneusde schouder. Wat hij dan nog niet weet, is dat hij door de botsing met Blaswich zijn ploeg inspireerde tot meer daden. Emmen kreeg ineens de geest en ging nog heel aardig voetballen. Het leverde één doelpunt op van Jansen, de beste Emmenaar. Drie verliespunten dus voor Reuven en voorlopig uitgeschakeld. Droevige dag voor hem en de zijnen. Beterschap!

PS. Ik had nog steeds mijn twijfels over Blaswich, maar zondag overtuigde hij. Prima keeper.
Dalmau werd na een uur spelen gewisseld voor Vermeij en dat werd tijd ook, want de spits uit Mallorca laat niet veel zien. Laat Vermeij een tijdje staan, is mijn advies. Hij scoort gemakkelijker dan deze Dalmau.