Prachtige voornaam is het, Silvester. Je denkt aan enkele pausen die zich zo genoemd hebben, nadat er witte rookpluimen zichtbaar waren geworden boven de schoorsteen van de Sixtijnse kapel in Rome. Of je denkt aan oudejaarsavond die ook wel Silvesteravond genoemd wordt. In München, Freiburg en andere Duitse steden wordt dan het Silvesterfest gehouden. Het is een mooie traditie, net als de jaarlijkse Silvesterloop in São Paulo, een bijna honderd jaar oud hardloopevenement met duizenden deelnemers uit de hele wereld.
Tegenwoordig denk ik ook aan de rappe aanvaller van Heracles, luisterend naar de naam Silvester van de Water (foto). Ik zag in de nazomer van 2018 zijn eerste wedstrijden bij Heracles en vond hem meteen behoorlijk talentvol. Hij bleek doelgericht te zijn en sneller dan zijn achternaam. Met zo’n welluidende naam kan zo’n speler extra beroemd worden, zei ik toen nog tegen een collega. Ja, ik val op mooie namen, maar dat terzijde.
Ik las interviews met hem waarin hij vertelde dat hij als schoolkind in de straten van Bussum stenen en sneeuwballen tegen de ramen gooide en dat hij de schoenen van zijn juf vol liet lopen met water. Meesters en juffen konden hem wel schieten en wilden hun lessen het liefst geven zonder hem, zo vertelt hij fier in Elfvoetbal. Ze stuurden hem meestal zsm naar de conciërge.
Silvester kon aardig voetballen, deed dat bij Almere en is intussen in Almelo bezig aan het derde seizoen. Liever was hij medio 2020 vertrokken, want hij wilde in Florida gaan voetballen. Orlando City, de huidige nummer 4 van de Amerikaanse competitie, had hem willen overnemen. Voor een appel en een ei.
Heracles wilde hem echter alleen verkopen voor een acceptabel bedrag. En toen haalde de man het in zijn hoofd om de ploeg in de steek te laten. Hij meldde zich voor de competitiewedstrijd tegen Willem II met een appje af bij Heracles-trainer Wormuth. Die had zoiets nog nooit meegemaakt en voelde zich als een onderwijzer die in een paar schoenen stapt die volgelopen zijn met water. De vrede werd echter getekend en Silvester speelde vervolgens alle pannen van het dak. Niet te geloven hoe goed hij presteerde. Zijn directe tegenstanders liggen nog regelmatig wakker van de snelle Silvester. De 15 veroverde punten op de huidige ranglijst kunnen eigenlijk geheel op zijn conto geschreven worden.
Logischerwijs wil de begaafde buitenspeler, nu er weer een transferperiode aangebroken is, zsm weg. Hij wil het ijzer smeden als het heet is, want tot nu toe scoorde hij voor Heracles liefst tien doelpunten (vanaf medio 2018 dus) en heeft hij in totaal misschien wel drie wedstrijden gespeeld die je zou mogen honoreren met het cijfer 8. Verder nog een enkel zeventje, een paar zessen en een hele rits vijven en vieren. Met dat fraaie rapport – maar niet heus – wil Silvester een transfer versieren. Technisch-directeur Tim Gilissen zei gisteren in de TCTub dat hij aan de Gooise vedette heeft gevraagd of hij heel alsjeblieft tot het eind van de maand de focus op het drukke wedstrijdprogramma wil houden. Daar ging de aanvaller mee akkoord, zegt de krant, waarna Gilissen – zo fluistert men – de grote crack heeft bedankt op zijn blote knieën.
In een selectie profvoetballers zit ook altijd een aantal zeikerds, zo vertelde de voormalige elftalleider van FC Twente, wijlen Arend vd Wel, mij ooit eens. Zou Silvester van de Water ook bij die categorie horen? Ik vrees van wel. Hopelijk wil zijne majesteit in januari zijn voeten nog eens laten spreken, bij wijze van afscheid. En als dan begin februari uit de schoorsteen van het Exploria Stadium in Orlando witte rook opstijgt, vallen Tim Gillissen, Frank Wormuth, René Kolmschot, Rob Toussaint en al die andere harde werkers van de zwartwitten op hun blote knieën. Want ze zijn verlost van de lastige man met de welluidende naam, die veel meer meende te zijn dan hij was.
