De mooiste reactie op het schrappen van de eerste Vierdaagse-loop las ik op de Facebook-pagina van een bevriende hockeytrainer: ‘Ik snap dat je de Elfstedentocht niet rijdt als er geen ijs is. Hem schrappen omdat het vriest zou ik gek vinden. We leven in een tijd waarin we mensen niet in vrijheid kunnen laten beslissen over iets onbenulligs als een stukje wandelen.’ Geweldige tekst. Denk hierbij dat smalende smoelwerk van Hubert Bruls, de Hamburger van Nijmegen, en u hebt het beeld compleet van een land in de opperste staat van verwarring als het twee dagen echt heet is. Wie ook last van de warmte had, was de verslaggever van de NOS die tegen een renner zei: ‘What were you good today!’ Gelukkig is het nooit te warm om de Avondetappe te bekijken. En nou zult u van mij niet horen dat vroeger alles beter was, maar sinds Dionne de Graaff het heeft overgenomen van Mart Smeets, heerst bij ons thuis ‘Code Geel’. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen.
in de zomers met Mart Smeets ging er niets boven het ‘Buenos noches mi amor’ van Dalida, waarmee hij ons de nacht in stuurde. Vergeleken daarmee is Dionne de Graaff toch meer een kruising van Pleegzuster Bloedwijn en Tante Pollewop. Ze maakt het graag gezellig, daar niet van, maar daarin zit nou juist haar zwakte. Het programma kabbelt voort als het beekje naast het kasteeltje vanwaar het wordt uitgezonden. Al was er wel een enkele uitzondering zoals Marcel van Roosmalen. Iemand die de volkszanger Wolter Kroes weet te omschrijven als ‘een frikandel met oogjes’ heeft mijn eeuwige sympathie en die werd er niet minder om toen hij ijskoud bleef onder de euforie van de historische etappe, waarin de gele trui succesvol werd aangevallen: ‘Praten over wielrennen heeft eigenlijk niet zoveel zin. Er is geen tactiek. De beste komt als eerste boven.’ Daar hadden de zogenaamde deskundigen niet van terug en zo ontpopte de dwarse columnist zich weer eens tot de geniale ontregelaar voor wie geen huisje heilig is.
En dan was er nog die vreselijke rebus, die een dagelijks terugkerende bron van irritatie was. Speciaal voor de lezers van deze column heb ik mijn eigen rebus bedacht. De oplossing bestaat uit drie lettergrepen en de omschrijving is als volgt. Deel één (drie letters) is de platte benaming voor het vrouwelijk geslachtsdeel. Deel twee (twee letters) is de muzieknoot na de do. Deel drie (drie letters) is de omschrijving van een groot vervoermiddel voor ca. 40 personen, vaak voorafgegaan door het voorvoegsel stads-. En dan nu: ‘Buenos noches mi amor’, kom d’r maar in, Roxane Knetemann.
Peter Bonder
