Zaterdag 14 juli publiceerde De Telegraaf de weergave van een vraaggesprek dat ik recent voerde met Raymond Kerckhoffs. Kerckhoffs is een journalist van de oude stempel. Altijd goed geïnformeerd, kundig en kennis van zaken. Tijdens mijn tijd bij de Rabobank ook regelmatig een luis in de pels, hetgeen hem in de ploeg de bijnaam ‘Ratje’ opleverde. Typische Telegraafjournalist, primeurjager, man die er tot op de dag van vandaag in slaagt overal zijn bronnen aan te boren. En inhoudelijk goed schrijft over wielersport, vanuit verschillende invalshoeken. Het feit dat hij bij De Telegraaf werkt zegt mij minder. De afgelopen jaren heb ik bij de zogenaamde kwaliteitskranten zoals Volkskrant en NRC journalisten ervaren die meer met scorebordjournalistiek, boekjes verkopen en prijzen winnen bezig waren dan met het vak journalistiek. Raymond daarentegen heb ik nog nooit met een rugnummer op kunnen betrappen. Een goed journalist houdt de rollen zuiver. En dwingt daarmee uiteindelijk respect af.
De 25 Touren die ik tussen 1981 en 2007 heb meegemaakt, tot op de Tour van vandaag, associeer ik met extreme schoonheid en ultieme gruwelijkheid. Tijdens mijn deelnames heb ik euforie, peilloze teleurstellingen, extreme geestelijke en lichamelijke belasting, resorts en bezemkasten, topvorm en kapotte lichamen, huichelarij, egoïsme, ijdelheid en hypocrisie, heldenmoed en lafheid, kameraadschap en altruïsme, bescherming en kwetsbaarheid ervaren. De Tour etaleert de sportende mens in zijn grandeur en kwetsbaarheid en is daarmee uniek in de wereld. Ik ben een van de weinigen die het voorrecht van de uitersten heeft ervaren. Topsport in ultima forma.
In deze wereld heb ik vanaf 1974 als jonge scholier, student, profrenner, ploegleider en directeur van het grootste sportsponsoringproject ooit, de Rabobank Wielerploegen, mijn draai gezocht en gevonden. Het vertrouwen gekregen van mannen als Peter Post, Jan Raas maar ook de hoofddirectie van de Rabobank. Ik heb vele valkuilen vermeden en velen ook kunnen behoeden voor valkuilen. Het respect voor het individu was voor mij veel belangrijker dan welke overwinning ook.
Een zaak staat voor mij rotsvast: ik ben mijn verantwoordelijkheid nooit uit de weg gegaan, ook niet in de moeilijkst mogelijke omstandigheden. Ik nam deze voor mijzelf, mijn mensen, de ploeg en ook de sponsor. De vele reacties die ik na het Telegraafinterview ‘uit het peloton’ kreeg bewezen dat. De echte kenners bevinden zich immers in het veld. Des te opmerkelijker is de vaststelling dat de wielersport wordt ingekleurd door diverse mensen die de verantwoordelijkheid voor hun eigen daden hebben ontweken en de kans krijgen hun ondertussen witgewassen lakens uit te delen.
Gelukkig is er weer een generatie Nederlandse wielrenners actief die kan aanhaken bij ons roemruchte wielerverleden. Ik zet de TV aan tijdens de etappe en sluit af na de etappe. En geniet van wat ik zie. Verder commentaar overbodig.
Theo de Rooij
FOTO: Cor Vos (Tour 2007)
Mooie weergave vanuit een 25 jarige ervaring.