Het veldritseizoen is weer begonnen. In België natuurlijk, waar anders. Het is er bijna volkssport nummer één, zeker in de winter. En dat terwijl het wegseizoen nog enige tijd doorgaat, vanwege het later starten door de coronamaatregelen. De internationale veldrit van Gieten tegelijk met Parijs-Roubaix, hoe idioot het ook klinkt. De veldrijders zelf zal het een zorg zijn, die hebben het wegseizoen afgebroken en koersen al weer enkele weken rond. Zoals afgelopen weekend in Bredene, waar de Nederlandse dames voor een wel heel aparte uitslag zorgden door de eerste tien plaatsen in beslag te nemen. Ik kan me niet herinneren dat dit ooit eerder gebeurde. Het geeft de overmacht duidelijk weer. Maar tegelijkertijd deed 142 kilometer verderop, in Leuven, een andere veldrijdster van zich spreken. Kata Blanka Vas werd daar bij de dames 4e in het WK op de weg. Een geweldige prestatie van een net 20-jarige, afkomstig uit Hongarije. Er werd niet veel aandacht aan besteed in de pers, het verlies van Marianne Vos was belangrijker.
Toch verdient de prestatie van Vas wel de nodige aandacht. Reed slechts enkele wedstrijden op de weg in de aanloop naar het WK. Begon het seizoen pas midden juni, werd toen zowel op de tijdrit als in de wegwedstrijd nationaal kampioen. Pas in september kwam het vervolg, met een 9e plaats in het eindklassement van de vierdaagse Vuelta voor vrouwen. Dat bleek een goede voorbereiding voor het Europees Kampioenschap, waar ze bij de beloften als tweede eindigde. En nu dus bij het hoofdnummer voor de vrouwen in het WK vierde. Verreweg de jongste in de top-tien, van 3 september 2001. Talent wordt snel ontdekt, SD Worx, de ploeg van Anna van der Breggen en Chantal van de Broek-Blaak haalde haar op 1 juni al binnen.
Kata Blanka Vas is echter meer veldrijdster dan wegrenster. Afgelopen seizoen werd zij de meest opvallende belofte bij de vrouwen. Won enkele kleine crossen maar deed vrijwel overal mee voor de overwinning. Ze heeft nog veel te leren, zoals bij het WK in Oostende bleek. Op het brede strand reed ze bij de belofte-vrouwen een totaal andere lijn dan de rest, waardoor ze enkele plaatsen terug viel. De volgende ronde, inmiddels weer bijna aangesloten, deed ze hetzelfde. Weg titel, brons heette de troostprijs. Hoe dom kun je zijn, of misschien wel hoe dom is je coach.
Die fouten zal ze dit jaar niet meer maken. Binnenkort sluit ze weer aan in de veldritcompetities, met nu al een goede basis. Kata Blanka Vas stoomt gewoon door, zegt mijn gevoel. De anderen zijn gewaarschuwd. En één ding is duidelijk: alleen maar Nederlandse dames bij de eerste tien zal VASt en zeker niet weer gebeuren.
Harry Middeljans
