Het veldritseizoen zit alweer in zijn laatste maanden. De ouverture was nog zonder het vermaarde trio titelverzamelaars Pidcock, van der Poel en van Aert, maar bij aanvang van het hoofdgedeelte hebben zij zich in de genoemde volgorde gemeld. Hoewel, gemeld is wel een erg eenvoudige omschrijving. Want zoals genoemd trio in no-time de veldritwereld heeft overspoeld is eigenlijk niet normaal. Wanneer zij of een van hen aan de start stond was de afloop bijna voorspelbaar, al ging Pidcock wel een keer letterlijk en figuurlijk in de fout, de andere twee niet aanwezig waren en dus een andere winnaar opleverde. Maar normaliter laten de drie matadoren zich de kaas niet van het brood eten.
De wijze waarop tegenwoordig gereden wordt heeft maar erg weinig met tactiek te maken, zo lijkt het. Het kernwoord van dit seizoen is mijns inziens snelheid. Want wat gaat het ongelooflijk hard als het drietal zich, meestal op het eind van de eerste ronde geformeerd heeft. Af en toe kan er nog iemand eventjes aanhaken, maar zelfs dat is al een wereldprestatie. De winnaars van het voorseizoen komen in het stuk vrijwel niet meer voor. Of dat een goede ontwikkeling is, daar lopen de meningen over uiteen. Buiten het drietal zie je natuurlijk wel mooie prestaties van de jeugd, zoals Toon Vandenbosch, Niels Vandeputte, Pim Ronhaar en Cameron Mason al lieten zien, en ook Thibau Nys en Gerben Kuijpers deden al flink van zich spreken. Maar de echte koers is vooraan, de strijd tussen het genoemde drietal. De toppers van het voorseizoen, Laurens Sweeck, Michael Vanthourenhout en zelfs Eli Iserbyt zijn kansloos.
De enige keer dat we het drietal zeker niet in dezelfde wedstrijd in actie zullen zien is over ruim een week, zondag 15 januari bij de Nationale Kampioenschappen. Wout van Aert heeft zelfs besloten dat Belgisch Kampioenschap maar helemaal over te slaan, dus krijgt de Belgische Kampioenstrui zeker een andere eigenaar. Voor wat het waard is, want de wijze waarop Wout momenteel rondrijdt geeft de anderen op zich al weinig, beter gezegd geen enkele kans. Mathieu komt wel naar het NK, maar zal het zeker als onderdeel van zijn voorbereiding op het WK zien, want dat vindt plaats in Hoogerheide, daar kan en mag hij niet ontbreken. Maar wie zou hem in Zaltbommel moeten kloppen? Tom Pidcock rijdt wel het Britse Kampioenschap, maar heeft nu al aangekondigd zijn wereldtitel niet te gaan verdedigen.
Het maken van keuzes, daar gaat het momenteel om. Er is absoluut geen zekerheid meer dat alle toppers vrijwel altijd aanwezig zijn. Het belang van een nationale- of wereldtitel lijkt volledig ondergeschikt te worden aan….ja, waaraan eigenlijk. Niet zo moeilijk, het wegseizoen. Dat duurt nog wel eventjes, maar de voorbereidingen zijn al helemaal daarop gericht. Een wereldkampioenschap met alle drie veldrit-matadoren, het kan waarschijnlijk alleen nog op de weg. En het mooie is, ook daar zijn het toppers. Of moet ik aan de vorige zin het woord helaas toevoegen, gezien vanuit veldritgevoelens?
Maar al het lijkt wel onmogelijk, toch zie ik nog een mogelijkheid. Laten we dat dus maar op de kalender zetten vanaf volgend jaar.
Het WK veldrijden in Utopia.
Harry Middeljans
