Het seizoen in Nederland gaat vandaag officieel van start. Traditiegetrouw is het de Ster van Zwolle die de spits afbijt. Wat dat betreft is er niets veranderd, dat is al tientallen jaren het geval, al moest af en toe wel op de dag zelf de beslissing genomen worden vanwege de weersomstandigheden de wedstrijd af te gelasten en te verplaatsen naar het eind van het seizoen. Maar dit jaar is daar geen sprake van, al zou het wel eens een natte Ster kunnen worden.
Toch is er een groot verschil met de vorige edities: Jan van Ommen is er niet meer bij. De man die samen met Henk Ymker in 2001 op uitdrukkelijk verzoek van Ster-oprichter Ben Zomerdijk de organisatie overnam overleed bijna een jaar geleden, 29 maart 2022. Het is mede daardoor een memorabele editie dit jaar. Want een nieuw team heeft de organisatie overgenomen. Onder leiding van Thijs Rondhuis is de schouders gezet onder een organisatie waar met de wedstrijd zelf de basis gelijk is gebleven maar het nieuwe elan al op meerdere manieren naar buiten komt. Al zal in deze editie maar één persoon echt belangrijk zijn: Jan van Ommen. En zo hoort het ook.
Persoonlijk heb ik goede herinneringen aan Jan. Niet onmiddellijk via de Ster, maar al veel eerder, eind zeventiger begin tachtiger jaren. De Nederlandse Clubkampioenschappen, de Dernyrace om het IJsselmeer, het waren die wedstrijden waarin Jan het voortouw had genomen vanuit zijn vereniging de IJsselstreek. Ook zat hij toen al in de sportcommissie van de KNWU. Toen ik in het midden van de jaren tachtig besloten had om te stoppen met mijn speaker-loopbaan en overstapte naar Radio Oost was het Jan, die samen met een hoofdbestuurslid namens de KNWU nog een laatste poging ondernam om mij op andere gedachten te brengen.
Toen ik in 2006 terug was als speaker duurde het niet lang of ik werd ook weer opgesteld bij de Ster van Zwolle. Maar vlak voor mijn derde optreden kreeg ik een telefoontje van Jan dat niet ik maar Kees Maas aan de micro zou staan. Het “ waarom “ tekende de mens achter Jan van Ommen. Kees deed al vele jaren het profcriterium in Zwolle, dat financieel niet meer haalbaar bleek en dus van de kalender verdween. Maar Jan kon het niet over zijn hart verkrijgen om afscheid van Kees te nemen, die ook al jaren de Ster had gedaan. Ik werd doorgeschoven naar de dameswedstrijd Omloop van de IJsseldelta. Prima. Toch deed ik dat jaar de Ster wel, enkele dagen voor de start werd Kees ziek en dus…..natuurlijk zei ik ja.
Het zijn maar enkele van de herinneringen die ik aan Jan heb. Zijn inzet, zijn optimisme, het zijn dingen die je niet vergeet. En zijn Ster van Zwolle blijft gewoon bestaan.
Precies zoals het hoort.
Harry Middeljans
