De Ronde van Romandië zit er weer op. Een van de mooiste ‘korte’ etappekoersen, door het zware Zwitserse berggebied, met altijd een goede winnaar. Dit jaar was het ex-Tour de Francewinnaar Geraint Thomas, als opvolger van grootheden als Primoz Roglic, Chris Froome, Cadel Evans en Nairo Quintana. In een iets verder verleden komen we de namen tegen van Gianni Motta, Felice Gimondi, Eddy Merckx en Bernard Hinault Je moet wel wat kunnen om deze koers op je naam te schrijven. Slechts vijf keer lukte dat een Nederlander. De eerste was in 1952 Wout Wagtmans, in 1974 Joop Zoetemelk. Johan van der Velde zegevierde in 1978, in 2007 deed Thomas Dekker hetzelfde. En in 1988 won Gerard Veldscholten. Een Tukker(foto), woonachtig in Oldenzaal, geboren op 19 augustus 1959 in Lemselo.
Als je wielermensen vraagt naar de bekendste Twentse wielerprofs zal zijn naam niet altijd genoemd worden. Maar de echte kenners weten het want Gerard kan terugzien op een prima wielerloopbaan.
Hij werd prof in 1983, bij het team van Peter Post TI Raleigh- Campagnolo. Bleef Post drie jaar trouw, stapte over naar PDM voor een periode van twee jaar, en begon in 1988 aan een reeks van drie Zwitserse jaren. In 1991 stopte hij, in dienst van het Duitse Telekom. Allemaal hoog aangeschreven ploegen.
Gerard kon goed bergop, had een prima tijdrit en kon voor geen meter sprinten. Zijn deelname aan grote wedstrijden was imposant. Reed zes keer de Tour. Werd in 1984 de beste Nederlander op plaats 16. Een jaar daarvoor ging hij in de etappe Bordeaux-Pau juichend over de streep maar had de ontsnapping van een andere renner gemist, tweede dus. Reed twee keer de Ronde van Spanje met als beste resultaat zijn13e plaats in het eindklassement van 1985. Nam vijf keer deel aan het wereldkampioenschap op de weg. Zat in 1984 in de kopgroep waaruit in de laatste kilometers Joop Zoetemelk wegreed. Zelf eindigde hij als dertiende.
Toch waren er naast het winnen van de Ronde van Romandië meer zeges. Zo won hij etappes in de Dauphiné Libéré, de Ronde van Zwitserland, de Ronde van Romandië en de Ronde van Nederland. In Duitsland triomfeerde hij in de GP Union en in Nederland won hij de nodige criteriums, waaronder twee keer in Almelo. Op het NK van 1985 werd hij tweede, achter Hanegraaf. Hoe dat ging houdt u nog tegoed.
Gerard trad niet zo op de voorgrond, was rustig van aard en cijferde zich vaak weg om een ploeggenoot aan de zege te helpen. Kreeg ook niet altijd het vertrouwen van de ploegleiding. In 1991 stopte hij als wielrenner. Ging werken als fietsenmaker, dat vond hij leuk. Verdween uit beeld bij de grote massa, verdween uit het wielrennen.
Misschien kun je spreken van de vergeten wielrenner. Tenminste, voor de massa. Maar de echte kenner veert op bij het horen van zijn naam. Veldscholten, dat was nog eens een coureur.
Harry Middeljans
