Het was wereldnieuws, afgelopen najaar. Wielrenner Fabio Jakobsen werd in de Ronde van Polen vlak voor de streep getrakteerd op een enorme zwieper. Afzender Dylan Groenewegen. Een fractie van een seconde later was hij verdwenen. Dwars door de hekken, zijn fiets volgde hem in een soort pirouette op enkele meters hoogte. Ook Groenewegen ging onderuit, maar kwam met de schrik vrij. Zo niet Fabio. Er is al veel over geschreven de afgelopen maanden. Het herstel ging langzaam. Dat hij nog kon herstellen is op zich al een mirakel voor iedereen die de beelden heeft gezien.
Na diverse operaties, een langzame opbouw op de fiets en het overwinnen van heel veel angst maakte Fabio Jakobsen deze week zijn heroptreden als wielrenner in de Ronde van Turkije. Nog wat angstig, voorzichtig, maar hij is terug. Zijn collega’s vonden het geweldig. Iedereen kwam op visite in de eerste uren van zijn heroptreden. Het tempo lag laag, de vroege vlucht was vertrokken, tijd genoeg, het leek wel open huis in de buurt van Fabio Jakobsen.
Hij is terug, op zich al een klein wonder. Bemoeide zich niet met de strijd, uitrijden en weer wennen aan de fiets, de massa renners om hem heen, de plotselinge wegversmallingen waarbij iedereen in de remmen grijpt, de massasprints. Zijn eerste wielomwentelingen op de weg terug. Zijn val heeft er voor gezorgd dat er andere dranghekken zijn gekomen. Veiliger, dicht, vastgezet. Maar niet in Turkije. Woensdag ging het al mis. Het complete peleton daverde op de streep af, in gesloten formatie. Tot 150 meter voor de finish. Ineens waren er minder dan twintig renners over. De rest lag op de grond of moest noodgedwongen stoppen. De hekken waren niet vastgezet, zei Eurosport-commentator Bobby Traksel, daar lag het aan. Dezelfde Traksel gaf een uur eerder een compliment aan de Duitse renner Rick Zabel, die de dag ervoor plotseling midden in de massasprint opzij ging, de benen stil hield, en daardoor Jasper Philipsen dusdanig hinderde dat die in de remmen moest, maar zo wel vrij baan maakte voor ploeggenoot Andre Greipel. Dat vond Bobby een geweldige actie, complimenten, al kwam tijdens zijn verhaal op het laatst toch een beetje het besef dat het eigenlijk niet klopte. Want Zabel had zijn werk gedaan en liet zich rustig uitzakken in de sprintende massa renners. Niet aan de zijkant maar in het midden, te midden van renners die alleen maar oog hebben voor de eindstreep. Vergelijk het met Formule-1 coureurs die vlak voor de streep nog een Trabant moeten passeren. Dit keer ging het goed, maar het zal niet altijd goed aflopen. De hekken zijn belangrijk, maar nog meer de wijze van rijden. Want daar ligt de feitelijke oorzaak.
Fabio Jakobsen had zich woensdag enkele kilometers voor het einde uit het peleton laten zakken, uit het gewoel, veiligheid voor alles. Hij kwam rustig richting de eindstreep rijden. Vlak voor de finish lagen nog steeds renners op de grond, als slachtoffer van de enorme valpartij. Hij moest er langs, het zal geen lekker gevoel geweest zijn. Toch hoort het erbij op zijn weg terug naar de top. En gezien de moeilijkheden die hij al overwonnen heeft weet ik het zeker: het gaat hem lukken.
En nu Dylan nog.
Harry Middeljans
